“ေတာက္” ေခါက္သံေတြ လႊမ္းတဲ့ေန႔
ေတာက္ …
႐ိုးရာႏွစ္သစ္ကူးပြဲ ဆင္ႏႊဲတဲ့ လူအုပ္ထဲ
ဗံုးေဖါက္ခြဲသတဲ့။
ခင္ဗ်ားတို႔ မုန္းတာ ျပည္သူလူထုလားဗ်ာ။
တစ္ႏွစ္မွ တစ္ခါ
ညစ္ညဴးစိတ္ ဖယ္ခြာရခ်ိန္ ေပ်ာ္ခင္းေလးဟာ
ခုေတာ့ … စစ္တလင္းပမာ
ဘုန္းကနဲ
တုန္းကနဲ
ေသြးအိုင္ထဲ လဲက်ရသူေတြမွာ
အျပစ္မဲ့ ျပည္သူေတြပါ။
ခမ်ာ ေျမဇာပင္ဘ၀ အပူ႐ုပ္ဟာ
အခါရက္ျမတ္ေတာင္ လႊဲေ႐ွာင္မရ။
လူသတ္မိစာၦေကာင္ေတြ ဖ်န္းပက္တဲ့
ေသြးစ ပံုရိပ္မွာ
အတာေရေတြ တိတ္
မ႑ပ္ေတြ ပိတ္
လူေတြ လန္႔ထိတ္
ႏွစ္သစ္မွ မကူးမီ အေပ်ာ္ေတြ ဆိတ္သုဥ္းခဲ့ရၿပီ။
အတာသႀကၤန္ ေတးသံကို ငိုေၾကြးသံက ဖံုးလႊမ္း၊
လူသရမ္း အၾကမ္းဖက္
လူသတ္ လက္နက္႐ွင္ကို
ေသြးကလဲ့စား ေခ်ခြင့္မ်ား ရခဲ့ရင္ေတာ့
ပုတီးကို ခ်၊ ဓါးကို မ လို႔
အသက္ခ်င္းသာ လဲ လိုက္ခ်င္ရဲ႕
ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္မွာ ဥပုသ္မရခ်င္ေန . . . . ။
ကိုမ်ိဳး (ျမန္မာစာ) ၁၃၇၁ ျမန္မာ့႐ိုးရာအတာသႀကၤန္
အၾကတ
Sunday, April 18, 2010
ေသြးကလဲ့စား ေခ်ခြင့္မ်ား ရခဲ့ရင္ေတာ့
Labels:
ကဗ်ာ