Tuesday, February 8, 2011
Monday, February 7, 2011
Sunday, February 6, 2011
ဒါကေတာ့ ကိုေက်ာ္သန္းအတြက္ ... ေဒါက္တာရဲ႕ သက္ရွည္ေဆးတခြက္
ကိုေက်ာ္သန္းႀကီးခင္ဗ်ား …
အက္ဆစ္ရဲ႕ေဆာင္းပါးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တကူးတက အခ်ိန္ကုန္ခံ အိတ္ဖြင့္ေပးစာ ေရးသားေပးပို႔အတြက္ အ ထူးေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္း ဦးစြာေျပာၾကားလိုပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း ညက ကိုစိန္ဟန္နဲ႔ စကားသြားေျပာရင္း အိမ္ျပန္ေနာက္က်လို႔ ကိုေက်ာ္သန္း ပို႔တဲ့ ေမးလ္ကို ဖတ္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ အရမ္းအိပ္ခ်င္ေနတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ္ေပၚ ခ်က္ခ်င္းတင္မေပးႏိုင္ဘဲ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္။ ထူးတာက အိပ္မက္ မက္ ေလ့မက္ထ အင္မတန္နည္းတဲ့ က်ေနာ္ ညက ထူးထူးျခားျခား အိပ္မက္တယ္ဗ်ာ။ အိပ္မက္ထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ ေလးစားၾကည္ညိဳတဲ့ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက မိန္႔ခြန္းေျပာေနတယ္ဗ်။ အဲဒါနဲ႔ က် ေနာ္လည္း စိတ္၀င္တစား နားေထာင္မိတယ္။ အဲဒီအိပ္မက္က ကိုေက်ာ္သန္းရဲ႕ စာကို ဖတ္ၿပီး မက္တဲ့ အိပ္ မက္လို႔ ယူဆလို႔ အိပ္မက္ထဲမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေျပာသြားတဲ့ မိန္႔ခြန္းကို (စကားလံုးအတိအက်မဟုတ္ဘဲ) က်ေနာ္ ျပန္မွတ္မိသေလာက္ ကိုေက်ာ္သန္းကို မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ကေတာ့ …“ရဲေဘာ္တို႔ … ငါတို႔ဟာ ဒီမိုကေရစီရရွိေရးအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကတာျဖစ္တယ္။ တိုက္ပြဲ၀င္တဲ့ေနရာမွာ က်ဳပ္က ေခါင္းေဆာင္ဆိုေပမယ့္ က်ဳပ္လုပ္တာ မွန္တာရွိသလို မွားတာလည္းရွိမွာပဲ။ က်ဳပ္လည္း လူ၊ ဘုရား မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ က်ဳပ္မွားတာရွိရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ က်ဳပ္ကို ေျပာရဲရမယ္။ ေ၀ဖန္ရဲရမယ္။ အဲ … ဒါေပမယ့္ တခုေတာ့ရွိတယ္။ ေ၀ဖန္ေရးဆိုၿပီး နအဖသတင္းစာေတြမွာပါတဲ့ ေဆာင္းပါးေတြလို အေျခအျမစ္မရွိ အ႐ူး ေခ်းပန္း ခ်က္ေအာက္လိုက္ကန္ေနတဲ့ ေ၀ဖန္ေရးမ်ဳိးကို က်ဳပ္က ဆိုလိုတာမဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္တို႔လူအဖြဲ႔အ စည္းအက်ဳိးအတြက္ ဘယ္သူ႔မ်က္ႏွာမွမေထာက္ဘဲ ကိုယ္မွန္တယ္ထင္တာကို ထင္တဲ့အတိုင္း ေစတနာပါပါနဲ႔ ေျပာရဲတာ၊ ေ၀ဖန္ရဲတာ၊ ေထာက္ျပရဲတာကို က်ဳပ္က ဆိုလိုတာျဖစ္တယ္။ အဲလိုလူမ်ဳိးကို ေမာင္ကႀကီးပဲ ျဖစ္ပါေစ၊ ေမာင္ခေခြးပဲျဖစ္ပါေစ က်ဳပ္တို႔က အသက္နဲ႔လဲၿပီး ကာကြယ္ေပးရမယ္။ ကိုညိဳျမႀကီးတုန္းကလည္း က်ဳပ္ ဒီလိုပဲ ကာကြယ္ေပးခဲ့တာပဲ။ ဒါဟာ လြတ္လပ္စြာေရးသားေျပာဆိုခြင့္ဆိုတဲ့ (က်ဳပ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ လိုခ်င္ လွပါတယ္ဆိုတဲ့) ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးတခုကို ေလးစားလိုက္နာတာျဖစ္သလို သစၥာရွိရွိ အကာအကြယ္ေပး တာမ်ဳိးလည္းျဖစ္တယ္။ ဒီေနရာမွာ တခုေတာ့ရွိတယ္။ လူတေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ဘ၀ျဖတ္သန္းမႈခ်င္း မတူ ေတာ့ ႐ႈျမင္သံုးသပ္ပံုခ်င္းလည္း တထပ္တည္း မက်ႏိုင္ဘူးေပါ့။ အက္ဆစ္လည္း အက္ဆစ္အျမင္နဲ႔ သူမွန္ တယ္ထင္တာကို ေျပာမွာ ေ၀ဖန္မွာ ျဖစ္သလို ရဲေဘာ္ေက်ာ္သန္းလည္း ရဲေဘာ္ေက်ာ္သန္းအျမင္နဲ႔ သူမွန္ တယ္ထင္တာကို ေျပာမွာ ေ၀ဖန္မွာပဲျဖစ္တယ္။ ဥပမာတခုေပါ့ဗ်ာ ဘ၀မွာ ဂ်ီၾသေမႀတီ သင္ဖူးတဲ့လူလည္း ရွိ မယ္၊ မသင္ဖူးတဲ့လူလည္း ရွိမယ္။ ကဲကုလသခ်ၤာကို သင္ဖူးတဲ့လူလည္း ရွိမယ္၊ မသင္ဖူးတဲ့လူလည္း ရွိမယ္။ ဆက္သီအိုရီကို သင္ဖူးတဲ့လူလည္းရွိမယ္ မသင္ဖူးတဲ့လူလည္းရွိမယ္။ အဲသလို သင္ဖူးျခင္း မသင္ဖူးျခင္းအ ေပၚမွာေတာ့ ေတြးေထာင့္ေတြ၊ ႐ႈျမင္ပံုေတြ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ကြာႏိုင္တာေပါ့။ ဘယ္လိုပဲကြာကြာ အ ေရးႀကီးတာက ေစတနာပဲ။ ေစတနာကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္တတ္ဖို႔ လိုတယ္။ ေစတနာဆိုတာမ်ဳိးက လူတိုင္း ျမင္တတ္တဲ့ အရာမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။ ပညာတတ္တိုင္းလည္း ျမင္တာမဟုတ္ဘူး။ စာေတြ အမ်ားႀကီး ဖတ္ထား တိုင္းလည္း ျမင္တာမဟုတ္ဘူး။ အစြဲကင္းကင္း စိတ္ရွင္းရွင္း အၾကည္ဓာတ္ရွိရွိနဲ႔ ၾကည့္တတ္မွ ျမင္ရတဲ့အရာ မ်ဳိး။ အဲဒီေတာ့ က်ဳပ္ေျပာခ်င္တာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္လုပ္တာ အကုန္ေကာင္း၊ အကုန္မွန္ အားလံုးဂြတ္ဒ္ပါတယ္ခင္ ဗ်ားဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔အားလံုး ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ေ၀းေနၾကဦးမွာပဲ။ အဲလိုလူေတြကို က်ဳပ္က က်ဳပ္ကို ခ်ီးက်ဴး တယ္လို႔ မျမင္ဘူး။ က်ဳပ္ကို ေဘာမေနတဲ့ေကာင္ေတြလို႔ပဲ က်ဳပ္က ႐ိုင္း႐ုိင္းေျပာခ်င္တယ္။ အဲလိုေဘာမတဲ့ လူေတြဟာ က်ဳပ္ အိပ္ငိုက္ငိုက္နဲ႔ စတီယာတိုင္ မွားေကြ႔ၿပီး ေခ်ာက္ထဲကို ဦးတည္မယ္ဆိုရင္ အကုန္ဆင္းေျပး မယ့္ လူေတြလို႔ပဲ က်ဳပ္က ျမင္တယ္။ က်ဳပ္ျဖစ္ေစခ်င္တာကေတာ့ ဆင္းမေျပးဘဲ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရ ဘယ္ကို ေမာင္းေနတာလဲ၊ ဘယ္လိုေမာင္းေနတာလဲ၊ ေရွ႕မွာ ေခ်ာက္ႀကီးဗ်” လို႔ ေအာ္ဟစ္ၿပီး သတိေပးခ်င္ေပး၊ လက္ေမာင္းကို ပုတ္ၿပီး ႏိႈးခ်င္ႏိႈး၊ က်ဳပ္က ဒါမ်ဳိးပဲျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ဒါမွသာ က်ဳပ္တို႔ လမ္းမွန္ေပၚဆက္လက္ ေမာင္းႏွင္ႏိုင္ၿပီး က်ဳပ္တို႔ လိုခ်င္တဲ့ ဒီမိုကေရစီပန္းတိုင္ကို အေရာက္ခ်ီတက္ႏိုင္မယ္”အိပ္မက္က ရွည္ေတာ့ က်ေနာ္ အဲသေလာက္ပဲ အၾကမ္းဖ်င္း မွတ္မိေတာ့တယ္ ကိုေက်ာ္သန္းေရ။ က်ေနာ္က ေတာ့ က်ေနာ့္အိပ္မက္ကို “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ေမာ္ဒန္ဒီမိုကေရစီမိန္႔ခြန္း” လို႔ပဲ ကင္ပြန္းတပ္ခ်င္ေတာ့ တာပဲ ဟဲ … ဟဲ။ ကိုေက်ာ္သန္းႀကီးတေယာက္ က်န္းမာေရးအတြက္ ေဆးတခြက္ကို ႀကိဳၾကားႀကိဳၾကား မီွ၀ဲ ရင္း အသက္ရာေက်ာ္ရွည္စြာနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအက်ဳိးကို ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံ သယ္ပိုးထမ္းေဆာင္ႏုိင္ပါေစ။
ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာျဖင့္ …
ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ
ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာျဖင့္ …
ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ
သူတို႔ ေတြ႕ၾကၿပီ
ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြသို႔ အိတ္ဖြင့္ေပးစာ
ကိုလြဏ္းေဆြရဲ႕ဘေလာ့ဂ္မွာပါတဲ့ အက္စစ္ရဲ႕ လက္ေပးသတ္တဲ့အပုပ္ခ်စာကို တင္ေပးႏိုင္တဲ့ ကိုလြဏ္းေဆြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအျမင္နဲ႔ပါတ္သက္ၿပီး အေတာ္စိတ္ မသက္မသာခံစားမိလို႔ ဒီစာကို ေရးလိုက္ပါတယ္။ ကိုလြဏ္းေဆြရဲ႕ ဒီမိုကေရစီသမားေတြ ဆင္ျခင္ႏိုင္ရန္အတြက္ တင္ဆက္ပါတယ္။ စာေရးသူရဲ႕ အာေဘာ္လို႔ အမွာစကားနဲ႔ တင္ဆက္ထားေပမဲ့ စာပါအေၾကာင္းအရာေတြကေတာ့ ဒီစာကို ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ဆက္ႏိုင္တဲ့ ကိုလြဏ္းေဆြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး ရပ္တည္ခ်က္ကို ေမးခြန္းထုတ္ျခင္စိတ္ ေပၚမိတာ အမွန္ပါပဲ။
အက္စစ္ဆိုတဲ့ အေမွာင္ထဲက ေဟာင္သံတခုအတြက္ေတာ့ တုံ႔ျပန္စရာ မရွိပါဘူး။ ဒီလို ဒီမိုကေရစီလိုလားသလိုလိုေျပာၿပီး အလင္းေၾကာက္တဲ့ အေမွာင္ထဲက ေဟာင္သံတခုအတြက္ အညံ့ဆုံး ေက်ာက္ခဲတလုံးနဲ႔ေတာင္ မထိ္ုက္တန္ပါဘူး။ အဲဒီေက်ာက္ခဲကမွ လမ္းခင္းဖို႔ အသုံးဝင္ႏုိင္ပါေသးတယ္။
ကိုလြဏ္းေဆြရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ဟာ ဒီမိုကေရစီ ခ်ိန္ပီယံလို႔ အမည္ခံေနၾကတဲ့ လင္းႏို႔လိုလို ႂကြက္လိုလို ေရဒီယိုနဲ႔ အြန္လိုင္းသတင္းဌာန ဆိုတာေတြၾကားမွာ ျပည္တြင္းျပည္ပက ဗမာလူထုအတြက္ သတင္းအခ်က္အလက္နဲ႔ အသိပညာေတြကို အေကာင္းဆုံး တင္ဆက္ေပးေနတယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဒီတခါေတာ့ သမီး ဟိုစစ္တပ္ႀကီးနဲ႔ တခါတည္းမွားတာပါ ဆိုသလို ျဖစ္သြားၿပီေပါ့ဗ်ာ။ ကိုလြဏ္းေဆြအေနနဲ႔ ဒီအပုပ္ခ်စာ တင္ျခင္းအားျဖင့္ ဗမာျပည္ ဒိမိုကေရစီထူေထာင္ေရးမွာ ဘယ္လို အက်ဳိးရလာဒ္ေတြ ရႏိုင္ေလမလဲ ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တင္ေလသလဲေတာ့ မသိပါဘူး။
က်ေနာ္သာ သန္းေ႐ႊဆိုရင္ေတာ့ ကိုလြဏ္းေဆြကို ဆုေတာ္လာဒ္ေတာ္ေတြ ခ်ီးျမွင့္မိမွာ အမွန္ပါ။ အက္စစ္ဆိုတဲ့ အေမွာင္ထဲက သူရဲေဘာေၾကာင္ ငတိအတြက္ေတာ့ အတို္င္းထက္အလြန္ေပါ့ဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ ဒီစာကို ေကာ္ပီသန္းခ်ီ႐ိုက္ၿပီး ဗမာအႏွံ႔ ေလယာဥ္ပ်ံနဲ႔ ႀကဲခ်လိုက္ဦးမယ္။
လူမႈအေဆာက္အဦ တခုကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖုိ႔ လႈပ္ရွားေဆာင္႐ြက္မႈတိုင္းမွာ လူထုကိုယ္တိုင္ မျဖစ္မေန ပါဝင္ရမွာျဖစ္သလို ေခါင္းေဆာင္မႈ (Leadership) ဆိုတာကလည္း အေရးႀကီးပါတယ္။ က်ဳပ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ပါခဲ့ၾကတဲ့ ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံႀကီးထက္ ႀကီးမားက်ယ္ပ်ံ႕တဲ့ လူထုလႈပ္ရွားမႈမ်ဳိး ဗမာျပည္ သမိုင္းမွာ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈကင္းမဲ့တဲ့အတြက္ ဘာေတြျဖစ္သြားသလဲ သမိုင္းက သက္ေသ ပါပဲ။ ေခါင္းေဆာင္မႈဆိုတာ အဲဒီလႈပ္ရွားမႈထဲက လူထုရဲ႕ ရင္းႏွီးေပးဆပ္မႈေတြ လႈပ္ရွားေဆာင္႐ြက္မႈေတြရဲ႕ ဆုံခ်က္ျဖစ္တယ္။ လူထု ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ကို ေရာက္ေအာင္ လမ္းညႊန္ထိမ္းေက်ာင္းေပးေရးျဖစ္တယ္။ လိုအပ္ခ်က္ ကေတာ့ ေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ လူထုအၾကား ေပါင္းကူးဆက္သြယ္ေရးျဖစ္တယ္။ ခိုင္မာျပတ္သားၿပီး သစၥာရွိ ရဲရင့္တဲ့ ဒုတိယတန္း၊တတိယတန္းေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔လူထုအၾကားက အသက္ေသြးေၾကာေပါင္းကူး တံတားျဖစ္တယ္။ ဒီလိုေပါင္းကူးမႈ မရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈဆိုတာ ဘယ္လို စြမ္းရည္မွ မျပႏိုင္ဘူး။ လူထုနဲ႔ ကင္းကြာတဲ့ ေခါင္းေဆာင္၊ လူထုနဲ႔ ဆက္စပ္ခြင့္မရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ တပ္မရွိတဲ့ စစ္ေသနာပတိလိုပါပဲ။
ဒီသေဘာတရားကို ခပ္ညံ့ညံ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြေတာင္ သိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က လူထုနဲ႔ ဆက္စပ္ဖို႔ က်ဳိးစားတိုင္း စစ္အာဏာရွင္ေတြက ဖမ္းထိန္းလိုက္တယ္။ ေပါင္းကူးလို ျဖစ္တဲ့ ဒုတိယတန္း၊ တတိတန္း ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဆိုတာ ေထာင္ထဲက ထြက္ရတယ္လို႔ကို မရွိဘူး။ တခ်ဳိ႕ေထာင္ထဲမွာ ႐ိုက္သတ္ခံရတယ္။ တခ်ဳိ႕ အျပင္မွာ ႀကံ႕ဖြံ႕ေတြ၊ စြမ္းအားရွင္ေတြက ရိုက္သတ္တာ ခံရတယ္။
ဗမာျပည္ ႏိုင္ငံေရးကို ေဝဘန္ခ်င္ရင္ ပထမအခ်က္အေနနဲ႔ မထူးဇာတ္ခင္းေနတဲ့ ျပည္တြင္းျဖစ္ စစ္အာဏာရွင္ေတြ အေၾကာင္း သိဖို႔လိုတယ္။ ဒုတိယ ဗမာလူထုရဲ႕ ဘဝအျမင္နဲ႔ အေခ်ာင္သမားေပါလွတဲ့ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရး ေလာကအေၾကာင္း အၾကမ္းဖ်င္း သိဖို႔လိုတယ္။ ေနာက္ဆုံး ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေဝဘန္ခ်င္ရင္ေတာင္ သူ႔အေၾကာင္းကိုလည္း သိဖို႔ လိုပါေသးတယ္။ တခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ သူ႔ကို လူထဲက လူတေယာက္၊ လူထုထဲက လူထုေခါင္းေဆာင္တေယာက္ထက္ ပိုၿပီး တန္ခိုးရွင္လို၊ ကယ္တင္ရွင္လို မေမွ်ာ္လင့္ဖို႔ေတာ့ လိုတာေပါ့။ သိတဲ့အတိုင္း က်ဳပ္တို႔ ဗမာလူမ်ဳိး ဆိုတာကလည္း တဖက္သားကို သူဘာေၾကာင့္ အဲသလိုလုပ္သလဲ၊ ေၾသာ္.. သူဒီလိုလုပ္တာ ဒါ့ေၾကာင့္ကိုးလို႔ မေတြးသလို သူဒါလုပ္တာေတာ့ အေတာ္ေကာင္းသြားပါလား ဆိုၿပီး အသိအမွတ္ျပဳဖို႔ထက္ ငါဆိုရင္ ဘာႀကီးျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္လိုက္မယ္ဆိုၿပီး အေျပာသန္တဲ့ လူမ်ဳိး ျဖစ္ေနတယ္။
ဒီေန႔ ဗမာစစ္အုပ္စုဆိုတာ ျပည္တြင္းျဖစ္ စစ္စစ္ျဖစ္တယ္။ ဘယ္ႏိုင္ငံ ဘယ္အင္အားႀကီးကမွ ေမြးထုတ္ခဲ့တာ မဟုတ္သလို ဘယ္ႏိုင္ငံကိုမွလည္း မွီခိုရပ္တည္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေန႔ တ႐ုတ္ႀကီးနဲ႔ ေျပလည္ေနတယ္ ဆိုတာလည္း အျပန္အလွန္ အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ပဲ ျဖစ္တယ္။ သူ႔အာဏာကို ထိပါးလာရင္ေတာ့ တ႐ုတ္ႀကီးလဲ ႏိုးပဲလုပ္မွာ ေသခ်ာတယ္။ က်န္တာမၾကည့္နဲ႔ သူ႔အာဏာကို ထိပါးမဲ့ အေျခအေန ေရာက္လာေတာ့ ကိုယ္ကိုးကြယ္တဲ့ ရဟန္းသံဃာေတြကိုသတ္၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြကို ရန္သူ႔ စခန္းတခုလို ဝင္စီး တိုက္ခိုက္ဖ်က္ဆီးခဲ့တာ တကမၻာလုံး အျမင္ပါပဲ။ ဒီေန႔ ႏိုင္ငံတကာ အေရးအယူ ပိတ္ဆို႔မႈေတြကို ႐ုတ္သိမ္းဘို႔ နည္းအမ်ုဳိးမ်ဳိးနဲ႔ လွည့္ပတ္ေဟာင္ေနၾကတဲ့ အေခ်ာင္သမား လုပ္စားေတြ သိဖို႔က အေမရိကန္တို႔၊ အီးယူတို႔က အဲဒီ့ဆန္ရွင္ေတြ ႐ုတ္ၿပီး အျပဳသေဘာ ဆက္ဆံမယ္ဆိုရင္လည္း ဒီသေဘာပဲ။ အေမရိကန္ေသာ အီးယူေသာ ဘာမွ ထည့္မတြက္ပဲ သူ႔အာဏာထိရင္ ႏိုးပဲ ေျပာမွာပဲ။ ဒီေတာ့ ဆန္ရွင္ ႐ုတ္သိမ္းေရး ဆိုတာ စစ္အုပ္စု အက်ဳိးသက္သက္သာ ျဖစ္တယ္။ အေရးအယူ ပိတ္ဆို႔မႈေတြ ႐ုတ္သိမ္းေရးက တဆင့္ ေပါင္းၿပီး ေျပာင္းဖို႔ စစ္အုပ္စုကို ေဖ်ာင္းဖ်မယ္ဆိုတာ အ႐ူးအိပ္မက္ သက္သက္သာ ျဖစ္တယ္။
အဆက္ဆက္ေသာ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ တုိင္းျပည္ရဲ႕ ဘ႑ာအရင္းအျမစ္ မွန္သမွ်ကို ထင္တိုင္းႀကဲ ခိုးဝွက္လုယက္႐ုံမက ေသာင္းသိန္းခ်ီတဲ့ ကိုယ့္ျပည္သူ၊ ေက်ာင္းသား၊ အလုပ္သမားနဲ႔ ရဟန္း သံဃာ မက်န္ သတ္ျဖတ္လာခဲ့သူေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒီလို ေဆြစဥ္မ်ဳိးဆက္ ဆပ္မကုန္ႏိုင္တဲ့ သူတို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္နဲ႔ ျပည္သူေတြအေပၚ က်ဴးလြန္းခဲ့တဲ့ ရာဇဝတ္ေႂကြးေတြကို သူ႔တို႔သာလ်င္ အသိဆုံး ျဖစ္တယ္။ စစ္သည္ စစ္သား တပ္မေတာ္ဆိုတာကေတာ့ ဓားစာခံသက္သက္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ အေၾကာက္ႀကီးေၾကာက္ၿပီး အာဏာကို ရတဲ့နည္းနဲ႔ ဖက္တြယ္ထားၾကတာ ျဖစ္တယ္။ တခုတည္းေသာ သူ႔တို႔ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္လည္း ျဖစ္တယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့ ေသမထူး ေနမထူး ဇာတ္ခင္းေနၾကတာပဲ။ ဒီဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ အေၾကာက္တရားနဲ႔ အတၱေလာဘကေတာ့ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာေတာင္ ေစာ္ကားရဲတဲ့အထိ ဆိုးသြမ္း ယုတ္ကန္းေနၾကတယ္။ ဒီလို မထူးဇာတ္ခင္းေနတဲ့ စစ္အုပ္စုကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ ဆိုတာ ေတာ္တန္႐ုံ က်စ္လစ္တဲ့ စည္း႐ုံးေရး အင္အားနဲ႔ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆိုတာ တကယ္တမ္း တိုက္ပြဲထဲမွာ ပါဝင္ေနသူတိုင္း ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဒီစစ္အာဏာရွင္ ငရဲသားေတြကို ဗမာျပည္ ႏုိင္ငံေရး ေလာကထဲ ေက်ာပိုးသည္လာ သူဟာ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြပဲ ျဖစ္တယ္။ လူထု မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီ့ မစြန္႔ဘဲ စားခ်င္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ကိုယ္အာဏာၿမဲဘို႔အတြက္ ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာကို အာဏာအရင္းအခံျဖစ္တဲ့ လူထု အၾကားမွာ ေျဖရွင္းဖို႔ မႀကိဳးစားပဲ လူထုအေစခံ လက္နက္ကိုင္တပ္ကို အသုံးခ်ခဲ့ၾကလို႔ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဇာတ္ပ်က္သစၥာ ေဖာက္ၿပီး အာဏာရွင္စနစ္ ေပၚေပါက္လာတာျဖစ္တယ္။ ဒီအႏၱရာယ္ကိုသိလို႔ လူထုက ၁၉၅၆ နဲ႔ ၁၉၆၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲေတြမွာ စစ္တပ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရး လုပ္တဲ့ ပါတီေတြကို မဲမေပးပဲ စစ္အာဏာရွင္ အႏၱရာယ္ကို တားဆီးဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္က မမွီေတာ့ဘူး။ စကားတခုရွိတယ္၊ ( The State ruin by politic and politicians, but not by nature,culture and religion) ႏုိင္ငံေတာ္ကို ဖ်က္ဆီးတာ ဓေလ့ထုံးတမ္း ယဥ္ေက်းမႈ ဘာသာေရးနဲ႔ သဘာဝတရားေတြ မဟုတ္ဘူး။ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြသာျဖစ္တယ္။
ဒီေန႔ေခတ္ တခ်ဳိ႕ေသာ အမည္ခံႏုိင္ငံေရးသမားေတြေရာ ဟိုဖက္ လြတ္လပ္ေရးေခတ္က အေခ်ာင္ သမားေတြနဲ႔ ဘာကြာလို႔လဲ။ ဟိုေကြ႕ ဟိုတက္နဲ႔ေလွာ္၊ ဒီေကြ႕ ဒီတက္နဲ႔ ေလွာ္ေနၾကတာပဲ မဟုတ္လား။ လူထုဆိုတာကေတာ့ လက္ညႈိးထိုးခံ သက္သက္ပဲ။ ၈၈ ၿပီးစ ဒီမိုကေရစီ ေရစီ္းျမင္တုန္းကလည္း ဒီမိုကေရစီ ဆိုၿပီး ပါလိုက္တာပဲ။ အခု စစ္ကြ်န္ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ဆိုေတာ့လည္း ေခြးမစင္ငတ္သလို ေျပးဝင္ဟပ္လိုက္ ၾကတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔လို ေခြးဇာတ္မခင္းႏိုင္တဲ့ သူေတြကို ကိုယ့္ေခါင္းေဆာင္ပါမခ်န္ ေဟာင္ၾက အူၾကေသး တယ္။ ဒီလိုေခြးတစီစီနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးရထားႀကီးကို ဘယ္လို ေခါင္းတြဲေမာင္း ေခါင္းေဆာင္က လိုရာခရီးေရာက္ ေအာင္ ေမာင္းႏုိင္ပါ့မလဲ။ ဒီၾကားထဲ ကတၱီပါအိတ္စြပ္ထားတဲ့ သံလက္သီး အက္စစ္လို ေခြးဆိုးက ပါေသးတယ္။
ဒီေခါင္းေဆာင္ ဆိုသူေတြပဲ ကိုးဆယ္ခု ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ လူထုက အာဏာအပ္ႏွင္းထားတာကိုေတာင္ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ေၾကာက္ၿပီး တာဝန္ေရွာင္ခဲ့ၾကတာ၊ လက္နက္ကိုင္မယ္ဆိုၿပီး နယ္ျခားထြက္လာကာ အင္ဂ်ီအို ခိုင္းတာေတြပဲ ေ႐ြးလုပ္ ၿပီးေတာ့ အက်ဥ္းက်ေနတဲ့ ေဒၚစုကို လက္ညႈိးထုိး ဆင္ေျခရွာၾကတယ္။ ၈၈ ၿပီးစ ပုသိမ္မွာ ရန္ကုန္ေျမနီကုန္းမွာ အသက္ေဘးအႏၱရာယ္ကို ရင္ဆိုင္ၿပီး လူထုကို ဦးေဆာင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားတယ္။ ဘယ္မွာလဲ သူ႔ေနာက္လိုက္ သူ႔ပါတီဝင္ေတြ။ ၉၈ က အညာစုမွာ ပိတ္မိေနတယ္။ ကိုးဆယ္ေျခာက္ ရန္ကုန္မွာ၊ ၂၀၀၃ ဒီပဲရင္းမွာ ႀကံ႕ဖြတ္ေတြက သတ္ဖို႔လုပ္တယ္။ ဘယ္မွာလဲ သိန္းခ်ီရွိတယ္ဆိုတဲ့ ပါတီဝင္ေတြ။ ေခါင္းေဆာင္ဆိုသူေတြ။ နယ္စပ္က လက္နက္ကိုင္ ဆိုသူေတြကေကာ အဲဒါေတြကို လက္တုံ႔ျပန္တဲ့ အေနနဲ႔ တိုက္ပြဲ ဘယ္ႏွပြဲ တုိက္ခဲ့သလဲ။ ျပည္တြင္းမွာေကာ ဘာေတြ ေဖာက္ခြဲ ျပခဲ့ၾကသလဲ။ ကိုယ္ကျဖင့္ တူတူတန္တန္ ဘာမွ မလုပ္ပဲ ေခါင္းေဆာင္းကို အျပစ္ရွာတယ္။ ဒါဟာ ေဖာက္ျပန္တာပဲ။ ရန္သူကို အလုပ္ေႂကြးျပဳတာပဲ။
လူတကာသိၿပီးသား ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ပုဂၢဳိလ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရး စြန္႔လႊတ္မႈေတြကို ဒီမွာ မေျပာ ေတာ့ပါဘူး။ ေတာ္လွန္ေရး အက်ဳိးကို ေမွ်ာ္ကိုးၿပီး သူ႔အခန္းက႑ကိုပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ စစ္အုပ္စုဟာ သူ႔စိတ္တိုင္းၾက ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္းကို ဖန္တီးသြားခဲ့ပါၿပီ။ ႐ုပ္ေသး အစိုးရတခုကို ေ႐ြးေကာက္ပြဲ တခုနဲ႔ လုပ္သြားတယ္။ လူထု ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တတဲ့ ဒီမုိကေရစီ မဆိုထားတဲ့ ႏိုင္ငံေရး ပုံစံတခုလို႔ေတာင္ ေျပာမရတဲ့ အခင္းအက်င္းျဖစ္တယ္။ စစ္အာဏာရွင္က စစ္အာဏာရွင္ပါပဲ။ ႏိုင္ငံတကာကို ဝင္ဆန္႔႐ုံ သက္သက္အတြက္ လုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ကေလးအစ ေခြးအဆုံး တေလာကလုံး သိပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာ ဆိုတာေတြကလည္း သိပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ကိုယ္က်ဳီးစီးပြား ပဓာန လႊမ္းမိုးေနတဲ့ ဒီေန႔ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ ဘယ္တုိင္းျပည္ကမွ ဒီဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ ကလိမ္ၿခဳံဇာတ္ထုတ္ကို အေရးမလုပ္ၾကေတာ့ပါဘူး။ ေျပလည္ေအာင္ ေပါင္းဖို႔ပဲ စိုင္းျပင္းေနၾကပါၿပီ။ တခ်ဳိ႕ေသာ ႏုိင္ငံႀကီးေတြကေတာ့ မသူေတာ္ ဗမာဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ ေပါင္းဖက္ရတာကို သိပ္စိတ္မသန္႔ဘူးနဲ႔ တူပါတယ္။ သူတို႔ လက္ေဝခံေတြရဲ႕ ပါးစပ္ကတဆင့္ ဒီအရပ္သား ႐ုပ္ေသးအစိုးရမွာ ေဒၚစုကပဲ ႏိုင္ငံျခားဆက္ဆံေရးတာဝန္ ယူေတာ့မေယာင္၊ ေဒၚစုရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈက မျပည့္ဝသေယာင္ တီးတိုးဝါဒျဖန္႔ေနၾကတယ္။ တဖက္ကလည္း စစ္အုပ္စုနဲ႔ ေပါင္းသင္းတာ၊ စစ္အုပ္စု မႀကိဳက္တာ မလုပ္ မေျပာတာ လက္ေတြ႕ ႏိုင္ငံေရးလိုလို ဆိုေနၾကတယ္။
ဒါေပမဲ့ စစ္အုပ္စု ကိုယ္တုိင္ကေတာ့ ဒီအခင္းအက်င္းသစ္ဟာ သူတို႔အာဏာ တည္ၿမဲေရး အတြက္ မခိုင္မာဘူးဆိုတာ သိပါတယ္။ ဒါက ႏိုင္ငံေရး အႏၱိမ မဟုတ္သလို သူတို႔ရဲ႕ ေအာင္ပြဲလို႔လဲ မေျပာႏိုင္ဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ NLD, CRPP ထဲက ခိုင္မာ ျပတ္သားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲက ၈၈ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ ရွိေနေသးသေ႐ြ႕ ဗမာလူထုရဲ႕ စစ္အာဏာရွင္ ဆန္႔က်င္ေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ တိုက္ပြဲေတြ ရွိေနတုန္းပဲဆိုတာ စစ္အုပ္စုသိထားပါတယ္။ ဒီေတာ့ အတုအေယာင္ေ႐ြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ႐ုပ္ေသး အစိုးရ ထူေထာင္ႏိုင္တာဟာ စစ္အုပ္စုအတြက္ ေအာင္ပြဲ မဟုတ္သလို ဒီမိုကေရစီအေရးအတြက္လည္း လမ္းဆုံးမဟုတ္ပါဘူး။
စစ္အုပ္စုဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အမႉးရွိတဲ့ လူထု ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲ ေခါင္းေဆာင္မႈရဲ႕ အခန္းက႑ကို ေသးသိမ္း ေမွးမွိန္ေအာင္ အားထုတ္ေနတယ္။ ဒါဟာ သူ႔တို႔ လက္ငင္း မဟာတာဝန္ ျဖစ္တယ္။ ေနာက္တခ်က္ကလည္း စစ္အုပ္စုအတြက္ မခံခ်င္စရာေကာင္းတာက ဗမာလူထုသာမက ကမၻာ့လူထုကပါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဗမာျပည္လူထုေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ လက္ခံ အသိအမွတ္ျပဳထားတာ ျဖစ္တယ္။ ဒါကို ေျခဖ်က္ႏိုင္မွသာ စစ္အုပ္စုရဲ႕ ႐ုပ္ေသးအစိုးရက လူရာဝင္ႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေခါင္းေဆာင္မႈကို ေသးသိမ္း ေမွးမိွန္ေအာင္ စစ္အုပ္စုက လက္ရွိ အခ်ိန္အထိ ကိုယ္တုိင္ မလုပ္ႏုိင္ေသးဘူး။ အခင္းအက်င္းသစ္ေၾကာင့္ သူတို႔ထဲက လူအေျပာင္းလဲ ေနရာ အေျပာင္းလဲေတြ အသားက်ေအာင္ စီမံေနရတုန္းပဲ။ ေလာေလာဆယ္ ဒီတာဝန္ကို ေဆာင္႐ြက္ေနတာက လက္ရွိ အခင္းအက်င္းသစ္ကို တကယ္ခိုင္မာတဲ့ အေျပာင္းအလဲတို႔ ထင္ေယာင္မွားေနၾကတဲ့ လုပ္စားသမား ေတြပဲျဖစ္တယ္။ ငါးမင္းေဆြဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အုတ္ၾကားမ်က္ေပါက္က စတယ္။ ဟိုတေလာကလည္း ဧရာဝတီမွာ ဗမာႀကီးဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ေဒၚစုနဲ႔ NLD ရဲ႕ ႏိုင္ငံ ရပ္တည္ခ်က္ကို မထိတထိ လွီးဖဲ့သြားတယ္။ အခု အက္စစ္ရဲ႕ အပုပ္ခ်စာကေတာ့ ေျဗာင္အက်ဆုံးပဲ။ လူထုဘဝကိုစာနာသေယာင္ သၾကားေလးေတာ့ အုပ္ထား တယ္။ အရင္ကေတာ့ ဦးဝင္းတင္ကိုအဓိက ဦးတည္တိုက္ၾကတယ္။ အခုေတာ့ ေဒၚစုကိုပါ ဖြင့္တိုက္ လာတာျဖစ္တယ္။
အေၾကာင္းကို စီစစ္ၾကည့္ရင္ ဒီအေခ်ာင္သမားေတြ စစ္အုပ္စုနဲ႔ ေပါင္းၿပီးသြားခ်င္ေနတဲ့ လူထုအတြက္ မပါတဲ့ “ငါ့ဒီမိုကေရစီ” လမ္းေၾကာင္းမွာ ဒီေခါင္းေဆာင္ေတြက အတားအဆီးျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေခါင္းေဆာင္ေတြ ရွိေနသေ႐ြ႕ လူထုကို ႏွပ္ခ်ႏွပ္စား လုပ္လို႔ မရႏိုင္ဘူးေလ။ ဒီေတာ့ ေခါင္းေဆာင္မႈကို ၿဖိဳဖ်က္ရေတာ့တာပဲ။ ေသးသိမ္ေအာင္ လုပ္ၾကရေတာ့တာပဲ။ ဒါမွလဲ ေခါင္းေဆာင္ လုပ္စားခြင့္ ရလာမွာ ျဖစ္သလို စစ္အုပ္စုကလည္း သေဘာက် ေတာ္ေကာက္ခံရမွာကိုး။
ဒီေတာ့ ကိုလြဏ္းေဆြေရ၊ ျပည္တြင္း ျပည္ပက အေခ်ာင္သမား ေပါင္းစုံတို႔ရဲ႕ မထိတထိ ထိုးႏွက္တာ ခံေနရတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တိုက္ပြဲရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈ (Leadership) ကို ႏိုင္ငံေရးအရ ဝိုင္းဝန္းကာကြယ္ဖုိ႔ရာ ဒီမိုကေရစီလိုလားသူတိုင္းရဲ႕ တာဝန္ပါပဲ။ လက္နက္၊ ေထာင္၊ တရား႐ုံးနဲ႔ မတရားဥပေဒ အေဆာင္အေယာင္ ယႏၱယားေတြနဲ႔ တိုင္းျပည္ဘ႑ာတိုက္ကို ဖင္ခုထိုင္ထားတဲ့ ရန္သူကို တုိက္ဖို႔ ဆိုတာက လူထုပါ႐ုံနဲ႔တင္ မၿပီးႏိုင္ဘူး။ ေခါင္းေဆာင္မႈဆိုတာလည္း အေရးတႀကီး လိုအပ္ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း တခ်ဳိ႕က ေခါင္းေဆာင္မႈကို မ်က္လုံးအိမ္သဖြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကလို႔ ဆိုၾကတာပဲ။ လက္ရွိ ေခါင္းေဆာင္မႈ ဆိုတာဟာ ၈၈ အေရးေတာ္ပုံရဲ႕ လက္က်န္ ရလာဒ္တခုလည္း ျဖစ္တယ္မဟုတ္လား။ သူတို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး အျမင္ကို သေဘာမတူႏိုင္ရင္ေတာင္ ကိုယ္ယုံၾကည္ရာလမ္းကို ေ႐ြးေလွ်ာက္ၾကရင္း ဒီေခါင္းေဆာင္မႈကို ႏိုင္ငံေရးအရ ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းသြားၾကရမွာပဲ။ ဒီေန႔ အထိေတာ့ လူထုက သူတို႔အေပၚ ယုံၾကည္ေနဆဲပါပဲ။ ဒီယုံၾကည္မႈက အခြင့္အခါ ေပၚတဲ့အခါ အလြယ္စည္း႐ုံး လႈံ႕ေဆာ္ၿပီး ေအာင္ပြဲကို သယ္ေဆာင္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရး ဆိုတာကလည္း အခြင့္အခါ မက်ဘဲ ကိုယ္ထင္ရာ ဇြတ္လုပ္ျပန္ရင္လည္း တဖ်တ္ဖ်တ္ခုန္တဲ့ငါး ေလွာ္တက္စာ မိသြားသလို ႀကံဳရတတ္တယ္ မဟုတ္လား။
ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ ကိုလြဏ္းေဆြကို ဆရာေမာင္ထင္ရဲ႕ စကားလက္ေဆာင္ေလး ထပ္ဆင့္ပါးလိုက္ခ်င္ ပါတယ္။ ဆရာေမာင္ထင္က က်ေနာ္ ႏိုင္ငံေရးမွာ ပါဝင္ပတ္သက္ေနမွန္းသိေတာ့ ေဟ့ေကာင္ မင္းႏိုင္ငံေရးမွာ သတၱိမရွိရင္ သစၥာေဖာက္ ျဖစ္တတ္တယ္ မွတ္ထား ေျပာပါတယ္။ ဒီအဓိပၸါယ္က ဗိုလ္ငါးပါးနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး ယူရပါတယ္။ ဒါေတြက ကာယသတၱိ၊ ဉာဏသတၱိ၊ ဝီရိယသတၱိ၊ စာရိတၱသတၱိႏွင့္ ေဘာဂ သတၱိတို႔ ကြဲသြားပါတယ္။ ကာယသတၱိမရွိရင္ ေၾကာက္ၿပီး သူမ်ားခိုင္းတိုင္း မွားမွားမွန္မွန္ လုပ္မိၿပီး သစၥာေဖာက္ ျဖစ္တတ္တယ္။ ဉာဏသတၱိနည္းရင္ အသိအဉာဏ္ ဆင္ျခင္တုံတရား ေခါင္းပါးေတာ့ အမွားအမွန္ မခြဲျခားႏိုင္ပဲ သစၥာေဖာက္ျဖစ္တတ္တယ္။ ဝီရိယသတၱိနည္းလို႔ ပ်င္းရိငိုင္ေမာ ပ်င္းေက်ာဆြဲရင္း ေရသာခိုအေခ်ာင္လိုက္ ရင္း ကလည္း သစၥာေဖာက္ျဖစ္တတ္တယ္။ ေဘာဂသတၱိဆိုတဲ့ စြန္႔သင့္တာ မစြန္႔ရဲ ေပးကမ္းသင့္တာ မေပးကမ္းရဲ လိုခ်င္ေလာဘေတြ မထိန္းႏိုင္ရင္ ႐ုပ္ဝတၳဳ ေငြေၾကးေတြရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈ ခံရတတ္ၿပီး အဲဒါေတြေနာက္ တေကာက္ ေကာက္လိုက္ရင္း သစၥာေဖာက္ျဖစ္တတ္တယ္။ ေနာက္ဆုံးကေတာ့ စာရိတၱသတၱိပဲ သူမရွိရင္ သူ႔က သတၱိေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ျပည့္စုံပါေစ စာရိတၱိမခိုင္ရင္ အကုန္ယိုင္လဲသြားတတ္တယ္။ အက်င့္သီလ ကင္းတဲ့သူကို လူမၾကည္ညိဳဘူး၊ အသေရမဲ့တယ္။ စာရိတၱအမည္းစက္ေတြေၾကာင့္ သူတပါးက အၾကပ္ကိုင္ ဗိုလ္က်ခံရရင္း သစၥာေဖာက္ ျဖစ္တတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တကယ့္ႏိုင္ငံေရး လူထုကို အလုပ္ေႂကြးျပဳမဲ့ ႏိုင္ငံေရး လုပ္မယ္ဆိုရင္ ဒီသတၱိငါးပါးကို အစဥ္တစိုက္ အားျဖည့္ေနရ ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ ဆရာေမာင္ထင္ေျပာသလို သစၥာေဖာက္ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ သာဓကအေနနဲ႔ ေလ့လာဖုိ႔ လူထုဦးလွရဲ႕ ႏုိင္ငံေတာ္ လုပ္ႀကံမႈထဲက ကိုသုခအေၾကာင္း စာကေလး ထည့္ေပးလိုက္တယ္။
ကိုလြဏ္းေဆြရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္မွာ နတ္သုဒၶါထဲ မစင္တခဲ ျမင္လိုက္ရသလို ေအာ့ႏွလုံးနာမိလို႔ ဒီစာကို ေရးမိပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ကိုလြဏ္းေဆြဘေလာ့ဂ္ဟာ ဗမာလူထုအတြက္ အတိုင္းအတာ တခု အထိ အသိဉာဏ္အလင္းေဆာင္ခဲ့သလို ဆက္လက္ထြန္းလင္းႏိုင္ဖို႔ ဆႏၵျပဳပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးအေန နဲ႔က ေတာ့ ရန္သူရဲ႕ရန္သူဟာ မိတ္ေဆြလို႔ဆိုျငားေသာ္လည္း တခ်ဳိ႕ေသာ ရန္သူ႔ရန္သူေတြဟာ ကိုယ့္အတြက္လည္း ရန္အႏၱရာယ္ျဖစ္တတ္ပါတယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္းေမတၱာစကား လက္ေဆာင္ပါးအပ္ပါတယ္ ကိုလြဏ္းေဆြ။
ရဲေဘာ္ေက်ာ္သန္း
၅၊ ၂၊ ၂၀၁၁။
Saturday, February 5, 2011
ကဲ ... ကဲ ဘယ္သူကလြန္တာလဲ
တာ၀န္မယူရဲေသာ၊ တာ၀န္ယူစိ္တ္မရိွေသာ၊ တာ၀န္မေက်ေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ အန္အယ္လ္္ဒီနဲ႔ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ အႏုိင္ရ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား
အက္ဆစ္
(ေရးသူအာေဘာ္သာျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီတုိက္ပြဲ၀င္မ်ားအေနႏွင့္ ဖတ္႐ႈစဥ္းစားဆင္ျခင္ၿပီး ျပင္ဆင္သင့္သည္မ်ား ျပင္ဆင္ႏိုင္ရန္ တက္ဆက္လိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္။)ျမန္မာျပည္သူေတြက ေပးအပ္ခဲ့တဲ့တာ၀န္ေတြ ျပည္သူဘ၀လြတ္ေျမာက္ေရးေတြကို မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ဘဲ ေယ ဘုယ် လူသာမန္ေတြ လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြကို လုပ္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက လူထုေခါင္းေဆာင္လုိ႔ေခၚတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ အတိုက္အခံ ဒီမိုကေရစီပါတီႀကီးအပါအ၀င္ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္က အႏိုင္ရလုိ႔ မိမိကိုယ္ မိမိ ျပည္သူလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္လို႔ ခံယူထားသူမ်ား သိေစရန္၊ အိမ္မက္ေတြက ႏိုးထရန္ ဒီေဆာင္းပါး ကို ေရးသားလုိက္ရပါတယ္။အခုဆိုရင္ စစ္အုပ္စုက လႊတ္ေတာ္ေတြေခၚလို႔ အစိုးရဖဲြဖို႔ ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္မွာ ကုိယ့္ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္က ဘာလဲ၊ ျပည္သူေတြအတြက္ လြတ္ေျမာက္ေရးလမ္းစက ဘာလဲဆိုတာမသိဘဲ ေ၀၀ါးေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ၉၀ က လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြ အရွက္တရား အသိတရားေလးမ်ား ရႏိုင္ဖုိ႔ ႏိႈးေဆာ္လိုက္ရတယ္ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။လႊတ္ေတာ္စၿပီဆိုတာနဲ႔ နားထဲမွာ သံရည္ပူေလာင္းလုိက္သလို ပူေလာင္မိတယ္။ စစ္အုပ္စု ျပန္အုပ္ခ်ဳပ္ေတာ့ မယ္ဆိုတာနဲ႔ မိမိတို႔တိုင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ ကံၾကမၼာအတြက္ ရင္နာမိတယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာကိုမွ မ ေထာက္ဘဲ ေနသာသလို ေနေနၾကတဲ့ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ႀကီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ၉၀ ေရြး ေကာက္ပဲြက လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြကိိုေတာ့ နားၾကည္းမိတယ္။ကမၻာ့ႏုိင္ငံအသီးသီးက လူထုအံုႂကြမႈေတြကို ျမင္ရေတာ့ ကိုယ့္တုိင္းျပည္လည္း ေျပာင္းလဲမႈ ဘယ္ေတာ့ျဖစ္ ႏိုင္မလဲလုိ႔ ေတြးေတာမိတယ္။ အီဂ်စ္က ျပည္သူေတြကို အားေပးေနတယ္ဆိုတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လည္း ေျပာခ်င္တယ္။ အားေပးရဲရမယ္၊ ေထာက္ခံရဲရမယ္၊ အာဏာရွင္ကို ျပတ္ျပတ္သားသား ဆန္က်င့္ရဲရ မယ္။ ဒါမွသာ ေခါင္းေဆာင္တဦးရဲ႕ အရည္အခ်င္းနဲ႔ ညီလိမ့္မေပါ့။ ဘာလို႔မ်ား သူမ်ားႏုိင္ငံကိုလည္း ေ၀့လည္ ေၾကာင္ပတ္စကားေတြနဲ႔ သြားႏွစ္သိမ့္ေနရသလဲဆိုတာ နားမလည္ႏိုင္ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ အေမးခ်င္ဆံုးစကား ကေတာ့ သူမ်ားႏုိင္ငံကို စိတ္၀င္စားပါတယ္ဆိုတဲ့ ေဒၚစုရယ္ ... ကိုယ့္ႏုိင္ငံရဲ႕ အေျခအေနက ဘယ္လမ္းကို သြားေနၿပီလဲဆိုတာေကာ စိတ္၀င္စားရဲ႕လားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းပါပဲ။ဘာမဆို ျပတ္ျပတ္သားသား မေျပာရဲသူဟာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတေယာက္ ျဖစ္ႏုိင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ေ၀့ လည္ေၾကာင္ပတ္ေတြ ေျပာၿပီး ျပည္သူေတြကိုပဲ တာ၀န္ေက်ပါ၊ ပန္းတိုင္ကိုေရာက္ေအာင္ ခ်ီတက္ပါ၊ သတၱိရိွ ပါဆိုတဲ့ အဆိုအမိန္႔ေတြကို ေပးတတ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ဟာ ျမန္မာျပည္သူေတြ တာ၀န္ေက်ခဲ့ၿပီ၊ တာ၀န္ေက် ေနၿပီ၊ ခ်ီတက္ခဲ့ၿပီ၊ ခ်ီတက္ေနၿပီ၊ သတၱိရိွခဲ့ၿပီ၊ သတၱိရိွဆဲဆိုတာကို မသိဘဲ ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ား ေအာ္ေျပာ ေနသူနဲ႔ တူေနတယ္ဆုိတာကို သတိမျပဳမိေလေလ်ာ့သလား။“အေျပာင္းအလဲလိုခ်င္ရင္ မိမိဘာသာ အေျပာင္းအလဲလုပ္ႏိုင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစား” ဆုိတဲ့စကားကို ၾကားမိတုိင္း ျပည္ သူ႔ဆီကိုပဲ ျပန္ၿပီးပုတ္ထုတ္ မိန္႔မွာတတ္တဲ့ စကားေတြပဲ ေျပာတတ္တဲ့ ေဒၚစုဟာ ျပည္သူ႔ဘ၀ကို နားလည္ဖို႔ အတြက္ အခ်ိန္ယူ ႀကိဳးစားရပါလိမ့္မယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ဒီေလာက္ႏွစ္ကာလၾကာတာေတာင္ ျမန္မာျပည္ သူေတြရဲ႕ အေျခအေနကို မသိ၊ အာဏာရွင္အေၾကာင္းမသိ ျဖစ္ေနပါေပါ့လား။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာေတာင္ အာဏာ ရွင္ကို ျပတ္ျပတ္သားသား စိန္ေခၚတိုက္ပဲြမ၀င္ရဲသူဟာ အီဂ်စ္ျပည္သူတေယာက္က ေမးတာကို ျပတ္ျပတ္ သားသား မေျပာရဲတာကေတာ့ အထူးအဆန္းမဟုတ္ေပဘူးေလ။ အက်ယ္ခ်ဳပ္ကာလမွာလည္း ေခါင္းေဆာင္ မွန္ရင္ အျပင္က ျပည္သူကို ၾသဇာလႊမ္းမိုးႏုိင္စြမ္းရွိရမယ္လို႔ ထင္ထားတာ၊ အဲဒီကာလေတြမွာတုန္းကလည္း သာမန္စကားေလးေတြသာ ေျပာေနေလေတာ့ အာဏာရွင္ကို မုန္းတီးစိတ္နဲ႔သာ ေဒၚစုကို နားလည္ေပးေနရ တာ၊ မေက်လည္မႈေတြကေတာ့ ရင္နဲ႔မဆံ့ေအာင္ပါပဲ။လြတ္ေျမာက္လာေတာ့ ဘာေတြမ်ား လုပ္ေလမလဲလို႔ ၾကည့္လုိက္မိေတာ့လည္း အေျခအေနေတြဟာ ပိုၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ေဒၚစု လြတ္လာမွပဲ မတရားတဲ့ ဖဲြစည္းပံု၊ မသမာတဲ့ ေရြးေကာက္ပဲြ ဆန္႔က်င္ သံေတြလည္း တိတ္သြားတယ္။ အားလံုးက ‘အိပ္ခ်္အိုင္ဗီြကို ကူညီပါ’ ‘လူမူကယ္ဆယ္ေရးေတြကို အရွိန္ျမႇင့္ လုပ္ပါ’ ဆိုတာေတြပဲ ၾကားရေတာ့ ဒီလို အန္ဂ်ီအိုဆန္ဆန္ အလုပ္ေတြကို လုပ္မယ္ဆိုရင္ ေဒၚစုဟာ အစက တည္းက အန္အယ္လ္ဒီဆိုတဲ့ ႏုိင္ငံေရးပါတီႀကီးကို မေထာင္သင့္ဘူးလုိ႔ပဲ ေျပာခ်င္တယ္။အထူးသျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးကို ဘာလို႔ လုပ္ခဲ့သလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို အေမးခ်င္ဆံုးပါပဲ။ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာ ကတည္းက ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လြတ္ေျမာက္ေရးဆိုတာကို တစိုက္မတ္မတ္မလုပ္ဘဲ အက်ဥ္းသား ေတြ ေထာက္ပံ့ေရးကိုသာ လုပ္ေနတာေၾကာင့္ အာဏာရွင္သက္ဆုိးရွည္ႏုိင္ေရး အကူအညီေပးေနတာလား လုိ႔ပဲ ေျပာလုိက္ခ်င္ေတာ့တယ္။ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လိုခ်င္တာက သူတို႔အတြက္ စား၀တ္ေနေရး အကူအညီ အေထာက္အပံ့မဟုတ္ပါ ဘူး။ သူတို႔ အစားေကာင္းေတြ စားၿပီး ေထာင္ထဲမွာ သက္ဆိုးရွည္စြာ ေနထုိင္ရေရး မဟုတ္ပါဘူး။ မတရားတဲ့ အမိန္ေတြနဲ႔ အက်ဥ္းခ်ခံထားရတာေၾကာင့္ သူတုိ႔လံုး၀လြတ္ေျမာက္ေရးကိုပဲ လုိခ်င္တာပါ။ ေဒၚစု လုပ္ေပးေန တာက သူတုိ႔လြတ္ေျမာက္ေရးကို လူသာမန္ေတြ ေျပာသလုိ အလႅာပသလႅာပသာ ေျပာၿပီး အက်ဥ္းသားမိ သားစုနဲ႔ေတြ႔၊ အားေပးစကားေျပာ၊ မဂၤလာေဆာင္နဲ႔ အသုဘ၊ ေမြးေန႔၊ ႏွစ္ပတ္လည္အခမ္းအနားေတြ တက္ၿပီး ကိုယ္လုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္ေတြကို ေမ့ေလ်ာ့ေနတာကေတာ့ အေတာ္ကို စိတ္ပ်က္နာက်ည္းစရာေကာင္းလွတဲ့ ျမင္ကြင္းလုိ႔ေတာင္ ဆုိခ်င္ပါတယ္။ ေဒၚစု ဒါေတြ လုပ္ရမယ့္ အခ်ိန္ကာလမဟုတ္ပါဘူး။လူထုေခါင္းေဆာင္ဆုိတာ သာမန္လူေတြလုပ္တဲ့ အလုပ္ေတြထက္ ထူးျခားတာကို လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ လိုပါတယ္။ လူ သာမန္ေတြလုပ္တတ္တဲ့ လူငယ္ကြန္ရက္နဲ႔ တြစ္တာ၊ ေဖ့စ္ဘြတ္၊ ၀က္ဆိုက္ေလးေတြနဲ႔ သာယာေနတဲ့ ေဒၚစု ဟာ ျမန္မာျပည္လြတ္ေျမာက္ေရး ျပည္သူဘ၀ေတြကို ကယ္တင္ႏုိင္ဖို႔ အရည္အခ်င္းမရိွဘူးဆိုတာ တေန႔ ထက္တေန႔ ျပသလာသလို ခံစားမိတဲ့အတြက္ ဒီလိုေရးသားလိုက္ရတာလည္းျဖစ္ပါတယ္။ေဒၚစုတင္မကပါဘူး။ ၉၀ ခုႏွစ္က ေရြးေကာက္ခံ ျပည္သူလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးမ်ားလည္း ၿငိမ္ေနၾက တာ ေတြ႔ရတယ္။ သူလုပ္ႏုိး၊ ငါလုပ္ႏိုးနဲ႔ ေဖာက္ထြက္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းမရွိလို႔ တိုင္းျပည္ က အစိုးရ (၅) ဆက္စာေလာက္ နစ္နာခဲ့ရၿပီ။ လိုေတာ့ လိုခ်င္တယ္၊ အနစ္နာေတာ့ မခံခ်င္ဘူး အနစ္မခံဘဲ နဲ႔ေတာ့ ဘယ္ရမလဲဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ျပည္သူေတြက ျပန္ေျပာရမယ့္ စကားရပ္ေတြပါ။နယ္စပ္ေတြမွာ ေဒၚစု မလြတ္ခင္ကတည္းက တိုက္ပဲြေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္က ဆိုးဆုိး၀ါး၀ါးႀကီးကို ျဖစ္ေနတယ္။ အရင္ကလည္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖစ္ေနခဲ့တာပါ။ ဒါကို တုိ္င္းျပည္ေခါင္းေဆာင္လုပ္တဲ့သူက လ်စ္လ်ဴ႐ႈလို႔ မရပါဘူး။ ျပည္သူကို ကိုယ္စားျပဳထားတဲ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြက ပိုၿပီး တာ၀န္ရွိပါ တယ္။ ဒုကၡသည္ေတြကို စာနာသနားတယ္ဆိုတာ လူတိုင္း လြယ္လြယ္ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီလိုမျဖစ္ ေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ၊ တုိင္ရင္းသားေတြကို ဘယ္လို ေတြ႔ဆံုတိုင္ပင္မလဲ ဆိုတာေတြကို ေဒၚစုနဲ႔ လႊတ္ ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြ သတိျပဳမိရဲ႕လားမသိ။အန္အယ္လ္ဒီဆိုတဲ့ ပါတီႀကီးကလည္း လူထုက အားကိုးရမလား မွတ္ပါတယ္။ က်ားေရွ႕ အသနားခံေနတာ ေတြကို ျမင္ရတိုင္း ခင္ဗ်ားတို႔အစား ရွက္မိပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔တေတြဟာ မတရားတဲ့ ဥပေဒေရွ႕ေမွာက္မွာ အသနားခံစာေတြနဲ႔ အယူခံေတြ အထပ္ထပ္တင္ၿပီး ေတာင္းဆိုေနတာက အၾကမ္းမဖက္လႈပ္ရွားမႈေတြလို႔ ေခၚဆိုႏုိင္ပါသလား။ အန္အယ္လ္ဒီက ႏုိင္ငံေရးလုပ္စရာမရိွလုိ႔ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေလးေတြကို လုပ္ေနတာ ေတြက အင္မတန္ ရွက္စရာေကာင္းတဲ့ လုပ္ရပ္၊ လုပ္စရာမရိွလို႔ ရွာလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္လို႔မ်ား မေတြးေတာ မ ဆင္ျခင္မိဘူးလား။စစ္အုပ္စုက ရည္ရြယ္ခ်က္ ရိွတယ္။ ဦးတည္ခ်က္ပန္းတုိင္ ရိွတယ္။ သူ႔ရည္မွန္းခ်က္ကို ေရာက္ေအာင္သြား တယ္။ အခု လႊတ္ေတာ္ေခၚၿပီ၊ အစိုးရဖဲြ႔ၿပီ ဘာလုပ္ၾကမလဲ။ အတိုက္အခံ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြက စစ္ အုပ္စုခ်ေပးတာကို လိုက္ေအာ္ၾကတယ္။ ဆန္႔က်င္ေၾကာင္း တာ၀န္အရ လုပ္ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ရည္မွန္း ခ်က္တခုၿပီးတခု ေျပာင္းတယ္။ အခုေတာ့ ကိုယ့္ဘယ္လမ္းသြားေနၿပီလဲဆိုတာေတာင္ မမွတ္မိေတာ့တဲ့ အ ေနအထားေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီ။လမ္းေပ်ာက္ၿပီး ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္ ေရာက္ေနၿပီလို႔ပဲ ခပ္ရွင္းရွင္း ေျပာလုိက္ၾကပါစို႔။ လူထုေတြ ဘ ၀ကို ၾကည့္ပါဦး။ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး အဘက္ဘက္က ခၽြတ္ျခံဳက်ေနတာကို ေဒၚစုနဲ႔ အန္အယ္လ္ဒီက အန္ဂ်ီအိုေတြလို ေသးေသးမႊားမႊား အကူအညီေလးေတြ လုိက္ေပးေနမယ့္အစား ျမန္မာ ျပည္သူတရပ္လံုး ခံစားေနရတဲ့ လူမႈဒုကၡႀကီးကေန လြတ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္လုိက္ပါေတာ့လား။ တုိင္းျပည္ကုိ လူတန္းေစ့ေနႏုိင္တဲ့ ဘ၀ေရာက္ေအာင္ ေခါင္းေဆာင္ၿပီး လုပ္ေပးႏုိင္ေလမလားလုိ႔ အရင္တုန္းကေတာ့ အားကုိးေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိပါတယ္။ ျပတ္ျပတ္သားသား ေခါင္းေဆာင္ရဲတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလို႔ သူ႔သမီးက လည္း သူ႔လိုျဖစ္ေလမလားလို႔ အားကုိးယံုၾကည္ခဲ့မိတာေလ။ အခုေတာ့ လူသာမန္ေတြလုပ္တဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ၿပီး လက္ခုပ္တီး ပန္းကံုးစြပ္တာကို သာယာေနတဲ့ အကယ္ဒမီေပးပဲြက မင္းသမီးတလက္ ျဖစ္ေနတာကို ရင္နာလုိ႔မဆံုးျဖစ္ရတယ္။ေဒၚစုနဲ႔ ၉၀ ေရြးေကာက္ပဲြက ကိုယ္စားလွယ္ေတြ တာ၀န္မေက်လို႔၊ တာ၀န္မယူရဲလို႔၊ တာ၀န္ယူစိတ္မရွိလို႔ မၾကာခင္ကာလမွာ ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ စစ္အုပ္စုက အထပ္ထပ္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတဲ့ ကြန္ရက္ထဲကို ထပ္မံ ဆင္းသက္္ရေတာ့မယ္။ျပည္သူေတြ အခါခါ တာ၀န္ေက်ခဲ့ၿပီ။ လမ္းေပၚထြက္ၿပီး သူတို႔ဘ၀လြတ္ေျမာက္ေရး ေတာင္းဆုိသံ ပြက္ပြက္ ညံေအာင္ ျပသခဲ့ၿပီးၿပီ။သံဃာေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြလည္း တာ၀န္ေက်ခဲ့ၿပီ၊ အေသခံခဲ့ၿပီးၿပီ။ လူညြန္႔တံုးခဲ့ၿပီးၿပီ။တာ၀န္မေက်တာက ျပည္သူက ေပးအပ္တဲ့ တာ၀န္ကို မယူရဲဘဲ ျပည္သူကိုပဲ ပံုခ်လုပ္ခိုင္းေနတဲ့ ေရွာင္ေျပး ေနတဲ့ ေဒၚစုနဲ႔ ၉၀ ျပည္ႏွစ္က ေရြးေကာက္ခံ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြပါပဲ။ ဘယ္အထိ လူထုက တာ ၀န္ေက်ေပးရမွာလဲ၊ ဘယ္အထိ လူထုက လုိက္ပါေဆာင္ရြက္ေပးရမွာလဲ။ ႏိုင္ငံတကာအေနနဲ႔ကလည္း ၾကည့္ ပါဦး။ ဘာတခုမွ ထမလုပ္ဘဲ ေၾကညာခ်က္ထုတ္ၿပီး အခမ္းအနားပဲ လုပ္တတ္တဲ့ အတိုက္အခံကို ဘယ္လို အားေပးကူညီရမွာလဲ။ ဘာေတြ လုပ္ခဲ့ၿပီးလုိ႔ ဘာေတြ ေထာက္ခံေပးရမွာလဲ။ မိမိတို႔ဘာသာ စဥ္းစားၾကပါ ေတာ့။အၾကမ္းမဖက္ အႏုနည္းနဲ႔ ေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံတကာအခင္းအက်င္းေတြက သူတုိ႔ႏုိင္ငံက လြတ္ေျမာက္ေရး ကို သူတုိ႔ကိုယ္တုိင္ အားမထုတ္ဘဲနဲ႔ ရခဲ့ၾကတာမဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူေတြ လမ္းေပၚထြက္ေတာ့လည္း ပါမ လာ၊ ျပည္သူေတြ လႈပ္ရွားမႈေတြ လုပ္ေတာ့လည္း လိုက္မလုပ္၊ ျပည္သူမလုပ္ႏိုင္၊ လုပ္ႏုိင္တဲ့ အေျခအေနမရိွ ေတာ့လည္း ျပည္သူကို အျပစ္တင္ေ၀ဖန္သမႈေတြ လုပ္ေနသမွ်ေတာ့ ျမန္မာျပည္လြတ္ေျမာက္ေရး ေမွ်ာ္ေလ တုိင္းေ၀းေနေတာ့မွာ ေသခ်ာပါတယ္။ေခါင္းေဆာင္လို႔ အမည္ယူထားရင္ လုပ္ၾကေလ။ ဉာဏ္အေျမာ္အျမင္နဲ႔ စဥ္းစားဆင္ျခင္ၿပီး ျပတ္ျပတ္သား သား ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္သူသာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရး မုန္တိုင္း အျပင္းထန္းဆံုးျဖစ္ေနတဲ့ အခုအခ်ိန္မွာ ျပတ္သားသူ၊ ရဲ၀့ံံသူ၊ ေခါင္းေဆာင္ရဲသူ၊ တာ၀န္ရိွတယ္လို႔ ခံယူတတ္သူ၊ ျပည္သူ႔အတြက္ အာဏာရယူရဲသူကသာ ျမန္မာျပည္လြတ္ေျမာက္ေရးကို စြမ္းေဆာင္ရယူေပး တဲ့ ေခါင္းေဆာင္စစ္စစ္ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ မလြတ္ေျမာက္ေသးတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ေတြ လိုအပ္ေနပါတယ္။
အက္ဆစ္
အက္ဆစ္
(ေရးသူအာေဘာ္သာျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီတုိက္ပြဲ၀င္မ်ားအေနႏွင့္ ဖတ္႐ႈစဥ္းစားဆင္ျခင္ၿပီး ျပင္ဆင္သင့္သည္မ်ား ျပင္ဆင္ႏိုင္ရန္ တက္ဆက္လိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္။)ျမန္မာျပည္သူေတြက ေပးအပ္ခဲ့တဲ့တာ၀န္ေတြ ျပည္သူဘ၀လြတ္ေျမာက္ေရးေတြကို မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ဘဲ ေယ ဘုယ် လူသာမန္ေတြ လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြကို လုပ္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက လူထုေခါင္းေဆာင္လုိ႔ေခၚတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ အတိုက္အခံ ဒီမိုကေရစီပါတီႀကီးအပါအ၀င္ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္က အႏိုင္ရလုိ႔ မိမိကိုယ္ မိမိ ျပည္သူလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္လို႔ ခံယူထားသူမ်ား သိေစရန္၊ အိမ္မက္ေတြက ႏိုးထရန္ ဒီေဆာင္းပါး ကို ေရးသားလုိက္ရပါတယ္။အခုဆိုရင္ စစ္အုပ္စုက လႊတ္ေတာ္ေတြေခၚလို႔ အစိုးရဖဲြဖို႔ ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္မွာ ကုိယ့္ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္က ဘာလဲ၊ ျပည္သူေတြအတြက္ လြတ္ေျမာက္ေရးလမ္းစက ဘာလဲဆိုတာမသိဘဲ ေ၀၀ါးေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ၉၀ က လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြ အရွက္တရား အသိတရားေလးမ်ား ရႏိုင္ဖုိ႔ ႏိႈးေဆာ္လိုက္ရတယ္ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။လႊတ္ေတာ္စၿပီဆိုတာနဲ႔ နားထဲမွာ သံရည္ပူေလာင္းလုိက္သလို ပူေလာင္မိတယ္။ စစ္အုပ္စု ျပန္အုပ္ခ်ဳပ္ေတာ့ မယ္ဆိုတာနဲ႔ မိမိတို႔တိုင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ ကံၾကမၼာအတြက္ ရင္နာမိတယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာကိုမွ မ ေထာက္ဘဲ ေနသာသလို ေနေနၾကတဲ့ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ႀကီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ၉၀ ေရြး ေကာက္ပဲြက လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြကိိုေတာ့ နားၾကည္းမိတယ္။ကမၻာ့ႏုိင္ငံအသီးသီးက လူထုအံုႂကြမႈေတြကို ျမင္ရေတာ့ ကိုယ့္တုိင္းျပည္လည္း ေျပာင္းလဲမႈ ဘယ္ေတာ့ျဖစ္ ႏိုင္မလဲလုိ႔ ေတြးေတာမိတယ္။ အီဂ်စ္က ျပည္သူေတြကို အားေပးေနတယ္ဆိုတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လည္း ေျပာခ်င္တယ္။ အားေပးရဲရမယ္၊ ေထာက္ခံရဲရမယ္၊ အာဏာရွင္ကို ျပတ္ျပတ္သားသား ဆန္က်င့္ရဲရ မယ္။ ဒါမွသာ ေခါင္းေဆာင္တဦးရဲ႕ အရည္အခ်င္းနဲ႔ ညီလိမ့္မေပါ့။ ဘာလို႔မ်ား သူမ်ားႏုိင္ငံကိုလည္း ေ၀့လည္ ေၾကာင္ပတ္စကားေတြနဲ႔ သြားႏွစ္သိမ့္ေနရသလဲဆိုတာ နားမလည္ႏိုင္ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ အေမးခ်င္ဆံုးစကား ကေတာ့ သူမ်ားႏုိင္ငံကို စိတ္၀င္စားပါတယ္ဆိုတဲ့ ေဒၚစုရယ္ ... ကိုယ့္ႏုိင္ငံရဲ႕ အေျခအေနက ဘယ္လမ္းကို သြားေနၿပီလဲဆိုတာေကာ စိတ္၀င္စားရဲ႕လားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းပါပဲ။ဘာမဆို ျပတ္ျပတ္သားသား မေျပာရဲသူဟာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတေယာက္ ျဖစ္ႏုိင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ေ၀့ လည္ေၾကာင္ပတ္ေတြ ေျပာၿပီး ျပည္သူေတြကိုပဲ တာ၀န္ေက်ပါ၊ ပန္းတိုင္ကိုေရာက္ေအာင္ ခ်ီတက္ပါ၊ သတၱိရိွ ပါဆိုတဲ့ အဆိုအမိန္႔ေတြကို ေပးတတ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ဟာ ျမန္မာျပည္သူေတြ တာ၀န္ေက်ခဲ့ၿပီ၊ တာ၀န္ေက် ေနၿပီ၊ ခ်ီတက္ခဲ့ၿပီ၊ ခ်ီတက္ေနၿပီ၊ သတၱိရိွခဲ့ၿပီ၊ သတၱိရိွဆဲဆိုတာကို မသိဘဲ ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ား ေအာ္ေျပာ ေနသူနဲ႔ တူေနတယ္ဆုိတာကို သတိမျပဳမိေလေလ်ာ့သလား။“အေျပာင္းအလဲလိုခ်င္ရင္ မိမိဘာသာ အေျပာင္းအလဲလုပ္ႏိုင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစား” ဆုိတဲ့စကားကို ၾကားမိတုိင္း ျပည္ သူ႔ဆီကိုပဲ ျပန္ၿပီးပုတ္ထုတ္ မိန္႔မွာတတ္တဲ့ စကားေတြပဲ ေျပာတတ္တဲ့ ေဒၚစုဟာ ျပည္သူ႔ဘ၀ကို နားလည္ဖို႔ အတြက္ အခ်ိန္ယူ ႀကိဳးစားရပါလိမ့္မယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ဒီေလာက္ႏွစ္ကာလၾကာတာေတာင္ ျမန္မာျပည္ သူေတြရဲ႕ အေျခအေနကို မသိ၊ အာဏာရွင္အေၾကာင္းမသိ ျဖစ္ေနပါေပါ့လား။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာေတာင္ အာဏာ ရွင္ကို ျပတ္ျပတ္သားသား စိန္ေခၚတိုက္ပဲြမ၀င္ရဲသူဟာ အီဂ်စ္ျပည္သူတေယာက္က ေမးတာကို ျပတ္ျပတ္ သားသား မေျပာရဲတာကေတာ့ အထူးအဆန္းမဟုတ္ေပဘူးေလ။ အက်ယ္ခ်ဳပ္ကာလမွာလည္း ေခါင္းေဆာင္ မွန္ရင္ အျပင္က ျပည္သူကို ၾသဇာလႊမ္းမိုးႏုိင္စြမ္းရွိရမယ္လို႔ ထင္ထားတာ၊ အဲဒီကာလေတြမွာတုန္းကလည္း သာမန္စကားေလးေတြသာ ေျပာေနေလေတာ့ အာဏာရွင္ကို မုန္းတီးစိတ္နဲ႔သာ ေဒၚစုကို နားလည္ေပးေနရ တာ၊ မေက်လည္မႈေတြကေတာ့ ရင္နဲ႔မဆံ့ေအာင္ပါပဲ။လြတ္ေျမာက္လာေတာ့ ဘာေတြမ်ား လုပ္ေလမလဲလို႔ ၾကည့္လုိက္မိေတာ့လည္း အေျခအေနေတြဟာ ပိုၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ေဒၚစု လြတ္လာမွပဲ မတရားတဲ့ ဖဲြစည္းပံု၊ မသမာတဲ့ ေရြးေကာက္ပဲြ ဆန္႔က်င္ သံေတြလည္း တိတ္သြားတယ္။ အားလံုးက ‘အိပ္ခ်္အိုင္ဗီြကို ကူညီပါ’ ‘လူမူကယ္ဆယ္ေရးေတြကို အရွိန္ျမႇင့္ လုပ္ပါ’ ဆိုတာေတြပဲ ၾကားရေတာ့ ဒီလို အန္ဂ်ီအိုဆန္ဆန္ အလုပ္ေတြကို လုပ္မယ္ဆိုရင္ ေဒၚစုဟာ အစက တည္းက အန္အယ္လ္ဒီဆိုတဲ့ ႏုိင္ငံေရးပါတီႀကီးကို မေထာင္သင့္ဘူးလုိ႔ပဲ ေျပာခ်င္တယ္။အထူးသျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးကို ဘာလို႔ လုပ္ခဲ့သလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို အေမးခ်င္ဆံုးပါပဲ။ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာ ကတည္းက ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လြတ္ေျမာက္ေရးဆိုတာကို တစိုက္မတ္မတ္မလုပ္ဘဲ အက်ဥ္းသား ေတြ ေထာက္ပံ့ေရးကိုသာ လုပ္ေနတာေၾကာင့္ အာဏာရွင္သက္ဆုိးရွည္ႏုိင္ေရး အကူအညီေပးေနတာလား လုိ႔ပဲ ေျပာလုိက္ခ်င္ေတာ့တယ္။ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လိုခ်င္တာက သူတို႔အတြက္ စား၀တ္ေနေရး အကူအညီ အေထာက္အပံ့မဟုတ္ပါ ဘူး။ သူတို႔ အစားေကာင္းေတြ စားၿပီး ေထာင္ထဲမွာ သက္ဆိုးရွည္စြာ ေနထုိင္ရေရး မဟုတ္ပါဘူး။ မတရားတဲ့ အမိန္ေတြနဲ႔ အက်ဥ္းခ်ခံထားရတာေၾကာင့္ သူတုိ႔လံုး၀လြတ္ေျမာက္ေရးကိုပဲ လုိခ်င္တာပါ။ ေဒၚစု လုပ္ေပးေန တာက သူတုိ႔လြတ္ေျမာက္ေရးကို လူသာမန္ေတြ ေျပာသလုိ အလႅာပသလႅာပသာ ေျပာၿပီး အက်ဥ္းသားမိ သားစုနဲ႔ေတြ႔၊ အားေပးစကားေျပာ၊ မဂၤလာေဆာင္နဲ႔ အသုဘ၊ ေမြးေန႔၊ ႏွစ္ပတ္လည္အခမ္းအနားေတြ တက္ၿပီး ကိုယ္လုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္ေတြကို ေမ့ေလ်ာ့ေနတာကေတာ့ အေတာ္ကို စိတ္ပ်က္နာက်ည္းစရာေကာင္းလွတဲ့ ျမင္ကြင္းလုိ႔ေတာင္ ဆုိခ်င္ပါတယ္။ ေဒၚစု ဒါေတြ လုပ္ရမယ့္ အခ်ိန္ကာလမဟုတ္ပါဘူး။လူထုေခါင္းေဆာင္ဆုိတာ သာမန္လူေတြလုပ္တဲ့ အလုပ္ေတြထက္ ထူးျခားတာကို လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ လိုပါတယ္။ လူ သာမန္ေတြလုပ္တတ္တဲ့ လူငယ္ကြန္ရက္နဲ႔ တြစ္တာ၊ ေဖ့စ္ဘြတ္၊ ၀က္ဆိုက္ေလးေတြနဲ႔ သာယာေနတဲ့ ေဒၚစု ဟာ ျမန္မာျပည္လြတ္ေျမာက္ေရး ျပည္သူဘ၀ေတြကို ကယ္တင္ႏုိင္ဖို႔ အရည္အခ်င္းမရိွဘူးဆိုတာ တေန႔ ထက္တေန႔ ျပသလာသလို ခံစားမိတဲ့အတြက္ ဒီလိုေရးသားလိုက္ရတာလည္းျဖစ္ပါတယ္။ေဒၚစုတင္မကပါဘူး။ ၉၀ ခုႏွစ္က ေရြးေကာက္ခံ ျပည္သူလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးမ်ားလည္း ၿငိမ္ေနၾက တာ ေတြ႔ရတယ္။ သူလုပ္ႏုိး၊ ငါလုပ္ႏိုးနဲ႔ ေဖာက္ထြက္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းမရွိလို႔ တိုင္းျပည္ က အစိုးရ (၅) ဆက္စာေလာက္ နစ္နာခဲ့ရၿပီ။ လိုေတာ့ လိုခ်င္တယ္၊ အနစ္နာေတာ့ မခံခ်င္ဘူး အနစ္မခံဘဲ နဲ႔ေတာ့ ဘယ္ရမလဲဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ျပည္သူေတြက ျပန္ေျပာရမယ့္ စကားရပ္ေတြပါ။နယ္စပ္ေတြမွာ ေဒၚစု မလြတ္ခင္ကတည္းက တိုက္ပဲြေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္က ဆိုးဆုိး၀ါး၀ါးႀကီးကို ျဖစ္ေနတယ္။ အရင္ကလည္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖစ္ေနခဲ့တာပါ။ ဒါကို တုိ္င္းျပည္ေခါင္းေဆာင္လုပ္တဲ့သူက လ်စ္လ်ဴ႐ႈလို႔ မရပါဘူး။ ျပည္သူကို ကိုယ္စားျပဳထားတဲ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြက ပိုၿပီး တာ၀န္ရွိပါ တယ္။ ဒုကၡသည္ေတြကို စာနာသနားတယ္ဆိုတာ လူတိုင္း လြယ္လြယ္ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီလိုမျဖစ္ ေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ၊ တုိင္ရင္းသားေတြကို ဘယ္လို ေတြ႔ဆံုတိုင္ပင္မလဲ ဆိုတာေတြကို ေဒၚစုနဲ႔ လႊတ္ ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြ သတိျပဳမိရဲ႕လားမသိ။အန္အယ္လ္ဒီဆိုတဲ့ ပါတီႀကီးကလည္း လူထုက အားကိုးရမလား မွတ္ပါတယ္။ က်ားေရွ႕ အသနားခံေနတာ ေတြကို ျမင္ရတိုင္း ခင္ဗ်ားတို႔အစား ရွက္မိပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔တေတြဟာ မတရားတဲ့ ဥပေဒေရွ႕ေမွာက္မွာ အသနားခံစာေတြနဲ႔ အယူခံေတြ အထပ္ထပ္တင္ၿပီး ေတာင္းဆိုေနတာက အၾကမ္းမဖက္လႈပ္ရွားမႈေတြလို႔ ေခၚဆိုႏုိင္ပါသလား။ အန္အယ္လ္ဒီက ႏုိင္ငံေရးလုပ္စရာမရိွလုိ႔ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေလးေတြကို လုပ္ေနတာ ေတြက အင္မတန္ ရွက္စရာေကာင္းတဲ့ လုပ္ရပ္၊ လုပ္စရာမရိွလို႔ ရွာလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္လို႔မ်ား မေတြးေတာ မ ဆင္ျခင္မိဘူးလား။စစ္အုပ္စုက ရည္ရြယ္ခ်က္ ရိွတယ္။ ဦးတည္ခ်က္ပန္းတုိင္ ရိွတယ္။ သူ႔ရည္မွန္းခ်က္ကို ေရာက္ေအာင္သြား တယ္။ အခု လႊတ္ေတာ္ေခၚၿပီ၊ အစိုးရဖဲြ႔ၿပီ ဘာလုပ္ၾကမလဲ။ အတိုက္အခံ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြက စစ္ အုပ္စုခ်ေပးတာကို လိုက္ေအာ္ၾကတယ္။ ဆန္႔က်င္ေၾကာင္း တာ၀န္အရ လုပ္ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ရည္မွန္း ခ်က္တခုၿပီးတခု ေျပာင္းတယ္။ အခုေတာ့ ကိုယ့္ဘယ္လမ္းသြားေနၿပီလဲဆိုတာေတာင္ မမွတ္မိေတာ့တဲ့ အ ေနအထားေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီ။လမ္းေပ်ာက္ၿပီး ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္ ေရာက္ေနၿပီလို႔ပဲ ခပ္ရွင္းရွင္း ေျပာလုိက္ၾကပါစို႔။ လူထုေတြ ဘ ၀ကို ၾကည့္ပါဦး။ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး အဘက္ဘက္က ခၽြတ္ျခံဳက်ေနတာကို ေဒၚစုနဲ႔ အန္အယ္လ္ဒီက အန္ဂ်ီအိုေတြလို ေသးေသးမႊားမႊား အကူအညီေလးေတြ လုိက္ေပးေနမယ့္အစား ျမန္မာ ျပည္သူတရပ္လံုး ခံစားေနရတဲ့ လူမႈဒုကၡႀကီးကေန လြတ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္လုိက္ပါေတာ့လား။ တုိင္းျပည္ကုိ လူတန္းေစ့ေနႏုိင္တဲ့ ဘ၀ေရာက္ေအာင္ ေခါင္းေဆာင္ၿပီး လုပ္ေပးႏုိင္ေလမလားလုိ႔ အရင္တုန္းကေတာ့ အားကုိးေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိပါတယ္။ ျပတ္ျပတ္သားသား ေခါင္းေဆာင္ရဲတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလို႔ သူ႔သမီးက လည္း သူ႔လိုျဖစ္ေလမလားလို႔ အားကုိးယံုၾကည္ခဲ့မိတာေလ။ အခုေတာ့ လူသာမန္ေတြလုပ္တဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ၿပီး လက္ခုပ္တီး ပန္းကံုးစြပ္တာကို သာယာေနတဲ့ အကယ္ဒမီေပးပဲြက မင္းသမီးတလက္ ျဖစ္ေနတာကို ရင္နာလုိ႔မဆံုးျဖစ္ရတယ္။ေဒၚစုနဲ႔ ၉၀ ေရြးေကာက္ပဲြက ကိုယ္စားလွယ္ေတြ တာ၀န္မေက်လို႔၊ တာ၀န္မယူရဲလို႔၊ တာ၀န္ယူစိတ္မရွိလို႔ မၾကာခင္ကာလမွာ ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ စစ္အုပ္စုက အထပ္ထပ္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတဲ့ ကြန္ရက္ထဲကို ထပ္မံ ဆင္းသက္္ရေတာ့မယ္။ျပည္သူေတြ အခါခါ တာ၀န္ေက်ခဲ့ၿပီ။ လမ္းေပၚထြက္ၿပီး သူတို႔ဘ၀လြတ္ေျမာက္ေရး ေတာင္းဆုိသံ ပြက္ပြက္ ညံေအာင္ ျပသခဲ့ၿပီးၿပီ။သံဃာေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြလည္း တာ၀န္ေက်ခဲ့ၿပီ၊ အေသခံခဲ့ၿပီးၿပီ။ လူညြန္႔တံုးခဲ့ၿပီးၿပီ။တာ၀န္မေက်တာက ျပည္သူက ေပးအပ္တဲ့ တာ၀န္ကို မယူရဲဘဲ ျပည္သူကိုပဲ ပံုခ်လုပ္ခိုင္းေနတဲ့ ေရွာင္ေျပး ေနတဲ့ ေဒၚစုနဲ႔ ၉၀ ျပည္ႏွစ္က ေရြးေကာက္ခံ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြပါပဲ။ ဘယ္အထိ လူထုက တာ ၀န္ေက်ေပးရမွာလဲ၊ ဘယ္အထိ လူထုက လုိက္ပါေဆာင္ရြက္ေပးရမွာလဲ။ ႏိုင္ငံတကာအေနနဲ႔ကလည္း ၾကည့္ ပါဦး။ ဘာတခုမွ ထမလုပ္ဘဲ ေၾကညာခ်က္ထုတ္ၿပီး အခမ္းအနားပဲ လုပ္တတ္တဲ့ အတိုက္အခံကို ဘယ္လို အားေပးကူညီရမွာလဲ။ ဘာေတြ လုပ္ခဲ့ၿပီးလုိ႔ ဘာေတြ ေထာက္ခံေပးရမွာလဲ။ မိမိတို႔ဘာသာ စဥ္းစားၾကပါ ေတာ့။အၾကမ္းမဖက္ အႏုနည္းနဲ႔ ေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံတကာအခင္းအက်င္းေတြက သူတုိ႔ႏုိင္ငံက လြတ္ေျမာက္ေရး ကို သူတုိ႔ကိုယ္တုိင္ အားမထုတ္ဘဲနဲ႔ ရခဲ့ၾကတာမဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူေတြ လမ္းေပၚထြက္ေတာ့လည္း ပါမ လာ၊ ျပည္သူေတြ လႈပ္ရွားမႈေတြ လုပ္ေတာ့လည္း လိုက္မလုပ္၊ ျပည္သူမလုပ္ႏိုင္၊ လုပ္ႏုိင္တဲ့ အေျခအေနမရိွ ေတာ့လည္း ျပည္သူကို အျပစ္တင္ေ၀ဖန္သမႈေတြ လုပ္ေနသမွ်ေတာ့ ျမန္မာျပည္လြတ္ေျမာက္ေရး ေမွ်ာ္ေလ တုိင္းေ၀းေနေတာ့မွာ ေသခ်ာပါတယ္။ေခါင္းေဆာင္လို႔ အမည္ယူထားရင္ လုပ္ၾကေလ။ ဉာဏ္အေျမာ္အျမင္နဲ႔ စဥ္းစားဆင္ျခင္ၿပီး ျပတ္ျပတ္သား သား ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္သူသာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရး မုန္တိုင္း အျပင္းထန္းဆံုးျဖစ္ေနတဲ့ အခုအခ်ိန္မွာ ျပတ္သားသူ၊ ရဲ၀့ံံသူ၊ ေခါင္းေဆာင္ရဲသူ၊ တာ၀န္ရိွတယ္လို႔ ခံယူတတ္သူ၊ ျပည္သူ႔အတြက္ အာဏာရယူရဲသူကသာ ျမန္မာျပည္လြတ္ေျမာက္ေရးကို စြမ္းေဆာင္ရယူေပး တဲ့ ေခါင္းေဆာင္စစ္စစ္ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ မလြတ္ေျမာက္ေသးတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ေတြ လိုအပ္ေနပါတယ္။
အက္ဆစ္
Thursday, February 3, 2011
Wednesday, January 19, 2011
Are you ready to fight back them?
http://www.youtube.com/watch?v=TTxx4OuJRM8
http://www.youtube.com/watch?v=sofNUZo9P9o
http://www.youtube.com/watch?v=e2fb8d1nzgI
http://www.youtube.com/watch?v=4oIBDG3NAP0
http://www.youtube.com/watch?v=e53zAhQ5U3c
http://www.youtube.com/watch?v=nbXq-i0khEQ
http://www.youtube.com/watch?v=C69IcxkJ6F0
http://www.youtube.com/watch?v=cHZo92HYHro
http://www.youtube.com/watch?v=aBNrfgdHWAo
http://www.youtube.com/watch?v=XJKQsRwFe-I
http://www.youtube.com/watch?v=ggEkgnpaDjs
http://www.youtube.com/watch?v=Na3kDm22Ndo
Monday, January 17, 2011
Wednesday, January 5, 2011
ပန္းသီတဲ့ႀကိဳး
ပန္းသီတဲ့ႀကိဳး
တခ်ိန္က
ငါ၏ပန္းခင္း၌ လွပေသာ ပန္းကေလးမ်ား
ေ၀ဆာဖူးပြင့္ေနၾကသည္၊
ေလယူရာ ယိမ္းႏြဲ႔လို႔ ႏုပ်ိဳစြာ လွပေနေသာ
အျပစ္ကင္းမဲ့ေသာ ပန္းကေလးမ်ား
လိပ္ျပာမ်ား ပိတံုးတို႔ ရစ္၀ဲေနေသာ
လွပေနေသာ ငါ၏ ပန္းျခံကေလး
ပြင့္ေသာပန္းတိုင္း လွေန၏။
အခုေတာ့
ေလနီတခ်က္ ျပင္းစြာတိုက္ေလၿပီ
ငါ၏ျခံ၌ ပန္းကေလးမ်ားအား
ခါးသီးျပင္းထန္စြြာ တိုက္ေလၿပီ
ေလၿငိမ္ခ်ိန္ ျခံထဲ ဆင္းၾကည့္မိေတာ့
ပန္းကေလးမ်ား တခ်ိဳ႕ေၾကြေလၿပီ
အခ်ိဳ႔ ႏုသစ္ေသာ ပြင့္ဖတ္ေၾကြေလၿပီ
က်န္ေသာပန္းမ်ား ႏြမ္းေခ်ၿပီ
ငါ၏ရင္ထဲ က်င္ကနဲ မ်က္ရည္ ေ၀သီစြာ ခံစားလိုက္ရသည္၊
က်န္ေသာပန္းမ်ား ပို၍လွေအာင္ ငါ၏အလုပ္က ႀကိဳးစားသီရမည္။
သို႔ေသာ္
သီေသာႀကိဳး၌ ေသြးမ်ားစြန္း၍ ေနေလၿပီ။ ။
တခ်ိန္က
ငါ၏ပန္းခင္း၌ လွပေသာ ပန္းကေလးမ်ား
ေ၀ဆာဖူးပြင့္ေနၾကသည္၊
ေလယူရာ ယိမ္းႏြဲ႔လို႔ ႏုပ်ိဳစြာ လွပေနေသာ
အျပစ္ကင္းမဲ့ေသာ ပန္းကေလးမ်ား
လိပ္ျပာမ်ား ပိတံုးတို႔ ရစ္၀ဲေနေသာ
လွပေနေသာ ငါ၏ ပန္းျခံကေလး
ပြင့္ေသာပန္းတိုင္း လွေန၏။
အခုေတာ့
ေလနီတခ်က္ ျပင္းစြာတိုက္ေလၿပီ
ငါ၏ျခံ၌ ပန္းကေလးမ်ားအား
ခါးသီးျပင္းထန္စြြာ တိုက္ေလၿပီ
ေလၿငိမ္ခ်ိန္ ျခံထဲ ဆင္းၾကည့္မိေတာ့
ပန္းကေလးမ်ား တခ်ိဳ႕ေၾကြေလၿပီ
အခ်ိဳ႔ ႏုသစ္ေသာ ပြင့္ဖတ္ေၾကြေလၿပီ
က်န္ေသာပန္းမ်ား ႏြမ္းေခ်ၿပီ
ငါ၏ရင္ထဲ က်င္ကနဲ မ်က္ရည္ ေ၀သီစြာ ခံစားလိုက္ရသည္၊
က်န္ေသာပန္းမ်ား ပို၍လွေအာင္ ငါ၏အလုပ္က ႀကိဳးစားသီရမည္။
သို႔ေသာ္
သီေသာႀကိဳး၌ ေသြးမ်ားစြန္း၍ ေနေလၿပီ။ ။
ရီရီထြန္း
Ma Ye Ye Htun was passed away on 04.01.1990 in Bangkok.
Ma Ye Ye Htun was passed away on 04.01.1990 in Bangkok.
Tuesday, January 4, 2011
Subscribe to:
Posts (Atom)
