စာကိုေခ်ပ လူကိုေက်မွ . . .

ေရွ႕ေဆာင္းပါး “ငါးငသေလာက္ပမာ ေၾကာက္စရာအ႐ိုးမ်ားနဲ႔ အိုဘယ့္မီဒီယာ” ရဲ႕ အဆက္လို႔ဆိုေတာ့ သတင္းလိုေရးမယ္ဆိုရင္ ငါး႐ိုးတေခ်ာင္း စူးမ်က္ျခင္းလုိ႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ရ မယ္ထင္တယ္။

ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ မီဒီယာေတြရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဝဖန္ေရးေဆာင္းပါးကို တုံ႔ျပန္မႈ အမ်ားအျပားရရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ သတင္းသမားတခ်ဳိ႕လည္း ပါဝင္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ သူတုိ႔သတင္းဌာနေတြအတြင္းက အထက္ေအာက္ပညာျပဗိုလ္က်မႈ၊ မတရားမႈနဲ႔ စာရိတၱပိုင္းဆိုင္ရာ ေဖာက္ျပားမႈတခ်ဳိ႕ကိုပါ ဖြင့္ဟလာၾကပါတယ္။

သတင္းသမားမ်ားသမဂၢရဲ႕ ဥကၠ႒ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ ဦးေမာင္ေမာင္ျမင့္ကေတာ့ စာရွည္ေရးၿပီး တုံ႔ျပန္လာပါတယ္။ သူ႔စာရဲ႕ အခ်ဳပ္ကေတာ့ က်ေနာ့္ေဆာင္းပါးကို ျငင္းခ်က္ထုတ္ထားတာပါပဲ။ က်ေနာ့္အျမင္မွာေတာ့ သူ႔စာပါအခ်က္ေတြဟာ အက်ေကာက္ေဝဖန္ေရးလုိ႔ပဲ ျမင္ပါတယ္။ တုံ႔ျပန္စရာမလိုဘူးလုိ႔ ဆုံးျဖတ္ပါတယ္။ ကိုေမာင္ေမာင္ျမင့္ကိုလဲ ဒီလိုပဲ စာေရးအေၾကာင္း ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီကိစၥ ၿပီးၿပီလုိ႔ပဲ စိတ္မွတ္ထားလိုက္ပါတယ္။

သုိ႔ေသာ္လည္း ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဆက္ေျပာစရာအေၾကာင္းက ေပၚလာျပန္တယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ RFA ရဲ႕ (၂၅၊ ၈၊ ၂၀၁၀) ရက္ (၁၉:၀၀) နာရီ ထုတ္လႊင့္ခ်က္မွာ ကိုေမာင္ေမာင္ျမင့္နဲ႔ တစ္ကိုယ္ေတာ္အင္တာဗ်ဴးၿပီး က်ေနာ့္ေဆာင္းပါးပါ အခ်က္အလက္ေတြကို အမည္မေဖၚျပပဲ ထုေခ်သြားပါတယ္။ တကိုယ္ေတာ္ဗ်ဴးၿပီး တဖက္သတ္ ေျပာသြားတာက ျပႆနာ မဟုတ္ပါ။ သုိ႔ေသာ္ ထုတ္လႊင့္မႈေတြထဲက အခ်က္တခ်ဳိ႕ကေတာ့ တုံ႔ျပန္ေခ်လွယ္ဖုိ႔ လုိအပ္လာ ပါတယ္။ အင္တာဗ်ဴးပါ အဓိကေခ်လွယ္ေဆြးေႏြးခ်င္တဲ့ အခ်က္ သုံးခ်က္ကေတာ့ (၁) မီဒီယာကို တပါတီလက္ကိုင္တုတ္ျဖစ္ဖုိ႔ ေျပာတယ္ဆိုတဲ့အခ်က္နဲ႔ ၾကားေနမယ္ဆိုတဲ့အခ်က္။ (၂) ဝါဒျဖန္႔ခ်ီေရး ေဝါဟာရနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မွားယြင္းတဲ့ သေဘာထားအျမင္နဲ႔ တင္ျပခ်က္။ (၃) ေဖာက္ျပန္မွားယြင္းမႈကို ခ်ီးမႊမ္းသြားတဲ့ အခ်က္ေတြျဖစ္ပါတယ္။

ကိုေမာင္ေမာင္ျမင့္ အင္တာဗ်ဴး ပထမပိုင္းမွာ ေမးတဲ့သူက ျပည္ပဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားသူေတြက သူတို႔ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈ၊ သူတို႔ရဲ႕အသံကို မီဒီယာေတြက ထုတ္လႊင့္မႈ နည္းပါးလာတယ္လို႔ စြပ္စြဲေနတယ္။ အဲဒါ ဘယ္လိုလဲလုိ႔ ပင့္ေထာင္ေမးခြန္းထုတ္လိုက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ ေျဖၾကားသူက ျပည္ပလႈပ္ရွားသူ ေတြက မီဒီယာေတြကို “ သူတို႔ရဲ႕ အာေဘာ္တခုအေနနဲ႔ ရပ္တည္ေစခ်င္ပါတယ္။” လုိ႔ ေျပာသြား ပါတယ္။ “ဒီလုိ ပါတီတခုရဲ႕ လက္ကိုင္တုတ္အေနနဲ႔ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး” လုိ႔ ဆက္ေျပာသြားပါတယ္။ ဒါဟာ က်ေနာ့္ေဆာင္းပါးပါ အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ေကာ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ပါ လုံးဝကြဲလြဲပါတယ္။ တလြဲအဓိပၸါယ္ ေကာက္ၿပီး တဖက္သတ္ ထုေခ်ထားတာျဖစ္ပါတယ္။ လူအမ်ားအၾကား ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ မီဒီယာေတြ အေပၚ ေမးခြန္းထုတ္စရာအျမင္ေတြကို လမ္းလႊဲဖုိ႔ ႀကိဳးစားတဲ့ ေမးေျဖေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ့္ေဆာင္းပါးအခ်ဳပ္က သတင္းမီဒီယာသမားေတြအေနနဲ႔ အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရး တုိက္ပြဲကာလကလုိ အဖိႏွိပ္ခံ လူထုဖက္က ရပ္တည္ဖုိ႔ တိုက္တြန္းထားတာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ ေဆာင္းပါးအဆုံးမွာ ဒါကို အတိအလင္းေရးထားပါတယ္။ ပါတီတခုရဲ႕ လက္ကိုင္တုတ္ျဖစ္ရမယ္လုိ႔ အဓိပၸါယ္သက္ေရာက္ေစတဲ့အခ်က္ တစိုးတစိမပါဘူးလုိ႔ အာမခံႏိုင္ပါတယ္။ ဒီၾကားကမွ ဒီလိုအဓိပၸါယ္ မ်ဳိးလို႔ အနက္ဖြင့္ ေမးေျဖသြားၾကတဲ့ သတင္းသမားႏွစ္ဦးရဲ႕ အေတြးအျမင္နဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္က ဘာလဲဆိုတာ ရွင္းပါတယ္။ ကိုေမာင္ေမာင္ျမင့္စာပါ က်ေနာ့္ရဲ႕ ေျပာေရးဆိုခြင့္အတြက္ အသက္ေပး ကာကြယ္မယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုျဖစ္သြားရတာလဲ။

ၾကားေနခ်င္ပါတယ္လုိ႔ ဆိုေနၾကတဲ့ သတင္းသမားတခ်ဳိ႕ကို ေမးခြန္းတခု တင္ခ်င္ပါတယ္။ လူနဲ႔လူခ်င္းၾကားက ျပႆနာ၊ အမွားအမွန္ ဆုံးျဖတ္ေရြးခ်ယ္ရမယ့္ ပဋိပကၡေတြမွာ သတင္းသမား ေတြဟာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ၾကားက်ေအာင္ ေနႏိုင္ပါသလဲ။ ဘယ္လို ၾကားက်ေအာင္ ေနၾကမလဲ။ ဘယ္လုိ သီလ၊ သမာဓိေတြနဲ႔ ၾကားက်ေအာင္ ေရြးခ်ယ္မလဲ။

လူဆိုတာ သူ႕ပတ္ဝန္းက်င္က ႐ိုက္ခတ္လာတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို ျမင္ၾကားသိမွတ္ၿပီး ႏွစ္သက္ျခင္း မႏွစ္သက္ျခင္း၊ မွန္ျခင္း မွားျခင္း၊ ေကာင္းျခင္း မေကာင္းျခင္းကို ေဝဖန္ခြဲျခားသတ္မွတ္ၿပီး သင့္ေတာ္သလို သူ႕စိတ္ေျခခံအတိုင္း တုံ႔ျပန္တတ္တဲ့ သတၱဝါျဖစ္ပါတယ္။ သူရဲ႕ ဆုံးျဖတ္သတ္မွတ္ၿပီး တုံ႔ျပန္ခ်က္ေတြရဲ႕ အမွားအမွန္နဲ႔ ဘက္ေရြးခ်ယ္မႈဟာ သူ႕ရဲ႕ ပညာ၊ သီလ၊ သမာဓိနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ ကိုယ့္ဆႏၵကို ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး အမွားအမွန္၊ အဆိုးအေကာင္း ခြဲျခားသတ္မွတ္မႈကို ေရွာင္က်ဥ္ျခင္း (သုိ႔) ၾကားေနျခင္းဆိုတာ ဥေပကၡာတရားကို လက္ကိုင္ျပဳျခင္း လို႔ယူေကာက္ႏုိင္ပါတယ္။ က်ေနာ္သိသေလာက္ ဗုဒၶတရားအလိုအရေတာ့ ဥေပကၡာတရားကို လက္ကိုင္ျပဳႏုိင္တယ္ဆိုတာ ဘုရား ရဟႏၱာမ်ားရဲ႕အရာ၊ သီလ၊ သမာဓိနဲ႔ ပညာအားႀကီး သူေတြရဲ႕အရာလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီေန႔ သတင္းမီဒီယာသမားမ်ားဟာ သာမန္ပုထုဇဥ္ လူသားေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကလ်ာဏျဖစ္သလား၊ အႏၶျဖစ္သလား ခြဲခ်င္ရင္ ဆက္ခြဲၾကည့္ ႏိုင္ပါတယ္။ ပုထုဇဥ္သာျဖစ္တဲ့ သတင္းသမားေတြလည္း သူလိုကိုယ္လို ပတ္ဝန္းက်င္က အျဖစ္အပ်က္ေတြအေပၚ အေကာင္းအဆိုး၊ အမွန္အမွား၊ ႀကိဳက္ျခင္း မႀကိဳက္ျခင္းစတဲ့ ခြဲျခားတုံ႔ျပန္ျခင္း ဆႏၵစြဲေတြနဲ႔ မလြတ္ကင္းႏိုင္ပါဘူး။

သတင္းသမားေတြ ဆႏၵစြဲနဲ႔ မကင္းႏိုင္တာကို သာဓကျပပါဦးမယ္။ က်ေနာ္တို႔ ABSL အေနနဲ႔ ဗမာျပည္ ဒီမိုကေရစီထြန္းကားေရးအတြက္ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈေတြကို တတ္စြမ္းသေလာက္နဲ႔ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္၊ လုပ္ေနၾကတယ္။ ျပည္ပသတင္းမီဒီယာေတြမွာ ပါတဲ့အခါ ပါတယ္၊ မပါတဲ့အခါ မပါဘူး။ တခါတေလ ပါျပန္ရင္လည္း ပုံပ်က္ပန္းပ်က္နဲ႔ ပါလာတတ္တယ္။ အခု RFA သတင္းေထာက္ျဖစ္ေနတဲ့ ကိုညိဳဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ လႈပ္ရွားမႈတခုၿပီးတိုင္း သတင္းမီဒီယာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒါမတရားဘူး၊ ဒါဘက္လိုက္တာ၊ ဒါေစာ္ကားတာ စသည္ျဖင့္ ခံစားေဒါသေပါက္ကြဲတာ မၾကာခဏပဲ။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ခံျပင္းေပမဲ့ သူ႔ကို ဒါေတြကို ဂ႐ုမစိုက္ဖုိ႔၊ က်ေနာ္တို႔ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္တဲ့ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္က က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဆႏၵေဖၚထုတ္ဖုိ႔ျဖစ္တယ္။ အိႏၵိယနဲ႔ ကမၻာ့အသိုင္းအဝုိင္းၾကားမွာ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္အေျခအေနကို သိေအာင္ ေဖာ္ထုတ္ဖုိ႔ျဖစ္တယ္။ သတင္းမီဒီယာေတြမွာ ေဖာ္ျပခံရတာဟာ အစြန္းထြက္ အက်ဳိးရလာဒ္သာျဖစ္တယ္လို႔ ေဖ်ာင္းဖ် ခဲ့ပါတယ္။

စိတ္ထိခိုက္ နာက်င္ခံစားရလြန္းလို႔ မေမ့ႏုိင္တဲ့ သတင္းသမားရဲ႕ ဆႏၵစြဲနဲ႔ က်ေနာ္တို႔အေပၚ ျပဳခဲ့တဲ့ ေစာ္ကားမႈတခုကို ရင္ဖြင့္ခ်င္ပါေသးတယ္။ ၂၀၀၇ သံဃာ့အေရးခင္းအၿပီးမွာ ABSL က ဗုဒၶဂါယာမွာ တပတ္ၾကာ ထုိင္သပိတ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အိႏၵိယ၊ ယိုးဒယား၊ သီရိလကၤာ၊ တိဗက္၊ ဂ်ပန္၊ ကိုးရီးယား၊ ကေမၻာဒီယားနဲ႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က ဘုန္းႀကီးေတြ ပါဝင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ရက္ေတြမွာ ငါးဆယ္ေလာက္၊ တခ်ဳိ႕ရက္ေတြမွာ တစ္ရာေလာက္ ပါဝင္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီသတင္းကို အိႏၵိယမွာ ဌာနခြဲေရာ၊ သတင္းေထာက္ေတြေရာ ရွိေနတဲ့ DVB က “ ဗုဒၶဂါယာမွာ လူသုံးဆယ္ခန္႔ လူတစုက ထိုင္သပိတ္လုပ္ေနတယ္” လုိ႔ လုပ္ခ်သြားပါတယ္။ အဲဒီ့သတင္းပုိဒ္ကေလးကို ဖတ္ၿပီး က်ေနာ့္ေခါင္းထဲ ဖ်တ္ကနဲ ဝင္လာတာကေတာ့ မဆလက က်ေနာ့္တုိ႔ကို အပုပ္ခ်ခဲ့တဲ့ စကားလုံးတခုပါ။ ရွစ္ေလးလုံးမတိုင္ခင္ က်ေနာ္တို႔ ေ႐ႊတိဂုံဘုရားေပၚမွာ ဆႏၵျပပြဲ၊ တရားပြဲေတြကို လုပ္ၾကတယ္။ မဆလေရဒီယုိကေန က်ေနာ္တို႔ကို ေက်ာင္းသားဆိုးတစုက အလွဴခံပုံးေတြ ေဖာက္တယ္လုိ႔ လိမ္ညာအပုပ္ခ်ခဲ့တယ္။ အသုံးအႏႈန္းက DVB နဲ႔ မဆလ ေရဒီယုိနဲ႔ ကြက္တိအံက် တူေနတယ္။ လူတစုလုိ႔ သုံးႏႈန္းတယ္ဆိုတာ ခ်ဳိးႏွိမ္လိုတဲ့ ကဲ့ရဲ႕လိုတဲ့ သေဘာေဆာင္တယ္ဆိုတာ သတင္းသမား ေတြ မသိေလေရာ့သလား။ စိတ္ထဲမွာ အေတာ္ထိခိုက္မိၿပီး လုပ္ရဲလိုက္ၾကတာ၊ လုပ္ရက္လိုက္ ၾကတာလုိ႔ပဲ ေအာက္ေမ့ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဘာျပႆနာမွ မလုပ္ခဲ့ပါ။ အဲဒီသတင္းဌာနရဲ႕ မူဝါဒသေဘာထား မဟုတ္ဘူးလို႔ပဲ မွတ္ယူခဲ့ပါတယ္။ ကာယကံရွင္ သတင္းသမားရဲ႕ ဆႏၵစြဲ အမွားလို႔ပဲ ေျဖသိမ့္ခဲ့ပါတယ္။

က်ေနာ့္တဦးခ်င္းအျမင္ေျပာရရင္ ဘက္လုိက္မႈကင္းတဲ့ သတင္းမီဒီယာဌာနရယ္လို႔ မရွိပါ။ ဒီေန႔ ကမၻာ့သတင္းေလာကႀကီးရဲ႕ ဦးေဆာင္ဌာနေတြျဖစ္တဲ့ BBC၊ CNN၊ AP၊ AFP စတဲ့ ဌာနႀကီးေတြက ေျပာေနတဲ့ ဘက္လိုက္မႈ ကင္းရွင္းရမယ္ဆိုတာဟာ စကားအရာ (Rhetoric) သာျဖစ္ပါတယ္။ ဘက္လိုက္တယ္၊ မလုိက္ဘူး၊ ဘယ္ဘက္လိုက္မယ္ဆိုတာဟာ ျပႆနာ အမ်ဳိးအစားနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ သူတို႔အက်ဳိးစီးပြား အတိမ္အနက္ေပၚမွာ မူတည္ၿပီး ေျပာင္းလဲ တတ္ပါတယ္။ ကြဲျပားတတ္ပါတယ္။ အီရတ္ျပႆနာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကမၻာ့သတင္းဌာနႀကီးေတြ ဘက္လုိက္ခဲ့ၾကတယ္။ အေမရိကန္ေတြ အီရတ္ကိုသိမ္းၿပီး စစ္တိုက္ရတဲ့ သူတို႔အေၾကာင္းျပခ်က္ ျဖစ္တဲ့ အစုလိုက္ အၿပဳံလိုက္ ေသေစႏိုင္တဲ့ လက္နက္ႀကီးမ်ား ရွိတယ္ဆိုတာ သက္ေသရွာမရတဲ့အခါ သတင္းဌာနႀကီးေတြ ဘက္လုိက္ခဲ့တာ “ဗူး” ေပၚသလို ေပၚသြားခဲ့တယ္။ တခ်ဳိ႕ BBC ဝန္ထမ္းေတြ ႏႈတ္ထြက္သြားခဲ့ၾကတယ္။ ဒါ႐ိုက္တာကိုယ္တိုင္ကလည္း ဘက္လုိက္ခဲ့တယ္လို႔ ဝန္ခံခဲ့ပါတယ္။ အယ္ဂ်ာဇီးဒါး (Aljazeera) သတင္းဌာန ေပၚေပါက္လာတာ၊ ကမၻာ့သတင္းမီဒီယာေလာကမွာ အလ်င္အျမန္ ေနရာရလာတာဟာ အေရွ႕အလယ္ပိုင္း ျပႆနာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အထက္က သတင္းဌာနႀကီးေတြရဲ႕ ဘက္လိုက္မႈ အက်ဳိးရလာဒ္လုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ သတင္းသမား ဆိုတာလည္း ခံစားခ်က္နဲ႔ မကင္းႏိုင္ပါဘူး၊ ဆႏၵစြဲနဲ႔ မကင္းႏိုင္ပါဘူး။ ဘက္လုိက္မႈကင္းေအာင္ ေနလုိ႔မရႏုိင္ပါ။ ဆႏၵစြဲေတြ၊ ဘက္လိုက္မႈေတြနဲ႔ မကင္းႏုိင္သည့္အတူ ဘက္လိုက္ရင္ေတာင္ အမွန္တရားဖက္က လိုက္ၾကဖုိ႔ အဖိႏွိပ္ခံ လူမ်ားစုဘက္က လိုက္ၾကဘုိ႔ လိုပါတယ္။

ဒုတိယ ေခ်လည္ေဆြးေႏြးခ်င္တဲ့ အင္တာဗ်ဴးပါ ဒါဝျဖန္႔ခ်ီေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အျမင္ျဖစ္ ပါတယ္။ သတင္းသမားသမဂၢ ဥကၠ႒ကိုယ္တုိင္က ဝါဒျဖန္႔ခ်ီေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မေကာင္းတဲ့ အဓိပၸါယ္လုိ႔ ထင္ျမင္ယူဆေနတာဟာ အေတာ္စိတ္မေကာင္းစရာပါ။ Not for Nothing ဘာအတြက္မွ မဟုတ္ရင္ ဘာမွမဟုတ္ဘူးတဲ့။ ယဥ္ေက်းမႈေခတ္ လူေတြမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္မဲ့ စုဖြဲ႕လႈပ္ရွားမႈဆိုတာ မရွိပါဘူး။ စက္႐ုံ၊ အလုပ္႐ုံ၊ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရးေတြ၊ သတင္းမီဒီယာေတြ၊ စာနယ္ဇင္းေတြ လုပ္ၾကတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုယ္စီနဲ႔ လုပ္ၾကတာပါ။ အေျခခံမူဝါဒေတြလည္း ကိုယ္စီရွိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ဦးတည္ခ်က္ေတြ ေပါက္ေျမာက္ဖုိ႔အတြက္ အဲဒီအေျခခံမူေတြ အေတြးအျမင္ဝါဒေတြ လူအမ်ား ၾကားမွာ ျပန္႔ပြားဖုိ႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒီလိုျပန္႔ပြားဖုိ႔အတြက္ လူထုဆက္သြယ္ေရးယႏၱရားေတြျဖစ္တဲ့ စာေပ၊ ႐ုပ္ရွင္၊ ဂီတ၊ သတင္း၊ စာနယ္ဇင္းမ်ားကို အသုံးခ်ေဆာင္ရြက္ၾကတယ္။ ဒါလူမႈေရးေလာကထဲက ဝါဒျဖန္႔ခ်ီေရးျဖစ္ပါတယ္။ ခရစ္ယာန္ေတြရဲ႕ သတင္းေကာင္း (Gospel) တုိ႔ ဧဝံေဂလိ (Evangel) တုိ႔ဆိုတာ ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ လူလူခ်င္းေမတၱာထားေရး တရားေတြျပန္႔ပြားဖုိ႔ ဝါဒျဖန္႔ခ်ီတာျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘုရားရွင္ကလည္း သူ႔ရဲ႕ပထမဆုံးရဟန္းေတြကစလုိ႔ သံဃာေတာ္ေတြကို သစၥာေလးပါးတရားျပန္႔ပြားဖုိ႔ တလမ္းကို တပါးစီသာ ႂကြခ်ီေဟာၾကားျဖန္႔ခ်ီဖုိ႔ ညြန္ၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ဘာသာေရးထဲက ဝါဒျဖန္႔ခ်ီေရးပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဝါဒျဖန္႔ခ်ီေရးဆိုတဲ့ ေဝါဟာရဟာ ဖက္ဆစ္အာဏာရွင္ေတြ သုံးစြဲခဲ့လုိ႔ ဆိုရွယ္လစ္ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရလုိ လူထုအၾကား ေရပန္းမစားေတာ့ေပမယ့္ အႏွစ္သာရအားျဖင့္ ေကာင္းတဲ့သေဘာျဖစ္ပါတယ္။ အလိမ္အညာမ်ားနဲ႔ မေကာင္းတဲ့ ဒုစ႐ိုက္ကိုသာ ျပန္႔ပြားေစရင္ အကုသိုလ္မေကာင္းမႈျဖစ္သလို ေကာင္းတဲ့ သုစ႐ိုက္တရား သမၼာတရားေတြကို ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္ ေဟာေျပာပို႔ခ် ျပန္႔ပြားေစမယ္ဆိုရင္ ကုသိုလ္ျဖစ္တဲ့ ေကာင္းတဲ့ ဝါဒျဖန္႔ခ်ီေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေန႔စဥ္ ႐ိုက္ႏွက္ခံေနရတဲ့ ေမာင္ျဖဴ႕အေၾကာင္းကို ဒီေန႔ေမာင္ျဖဴ႐ိုက္ခံရတယ္။ ဘယ္သူက ႐ိုက္တယ္၊ ဘယ္ႏွစ္ခ်က္႐ိုက္တယ္၊ တုတ္ကႀကီးတယ္ ေသးတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္အလက္ေလာက္ ေပး႐ုံနဲ႔ သတင္းသမားရဲ႕ တာဝန္ကုန္ၿပီလုိ႔ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ ဒီေလာက္ကေတာ့ ပြဲ႐ုံ၊ တာလီစာေရး အဆင့္ပဲ ရွိပါတယ္။ အ႐ိုက္ခံရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းေတြ အ႐ိုက္ခံရတဲ့ ေဘးက လြတ္ေၾကာင္း နည္းနာေတြ၊ သခၤန္းစာေတြပါ လူထုအၾကား ျပန္႔ပြားေစႏိုင္မွ သတင္းသမားတာဝန္ ျပည့္စုံပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သတင္းစာနယ္ဇင္းသမားေတြမွာ ဝါဒျဖန္႔ခ်ီေရး တာဝန္လည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း စာနယ္ဇင္းသတင္းသမားေတြ လူထုအက်ဳိးျပဳ စာေပသမားေတြကို ကိုယ့္ဦးစြန္းဖုတ္ကို မီး႐ႈိ႕ၿပီး ေလာကကို အလင္းေရာင္ေပးေနတဲ့ ဖေယာင္းတိုင္လို လူစားေတြလုိ႔ ေထာပနာျပဳၾကတယ္။ သတင္းစာနယ္ဇင္းသမားေတြ ေရြးခ်ယ္ရမွာက ဘယ္သူေတြကို ကိုယ္စားျပဳမလဲ၊ ဘယ္တရားကို ကိုယ္စားျပဳမလဲ ဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔ မ်ဳိးခ်စ္ စာနယ္ဇင္းသမားေတြရဲ႕ တာဝန္ကေတာ့ အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီထြန္းကားေရး အသိပညာေတြ ျပန္႔ပြားေစဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။

တတိယအခ်က္ ေဆြးေႏြးခ်င္တာက DVB ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္မွားယြင္းမႈကို အားေပးေထာက္ခံ သြားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ကိုေမာင္ေမာင္ျမင့္က DVB ရဲ႕ သတင္းထုတ္လႊင့္မႈေတြ တိုးတက္လာတာဟာ NCGUB ကေန ခြဲထြက္ၿပီး သီးျခား လြတ္လပ္စြာ ရပ္တည္လာလုိ႔ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆိုသြားပါတယ္။ ဒါဟာ မွားယြင္းတဲ့ ေကာက္ခ်က္ျဖစ္သလို ေဖာက္ျပန္မွားယြင္းမႈကို အားေပးအားေျမွာက္ျဖစ္ေစတဲ့ စကား ျဖစ္ပါတယ္။ DVB ရဲ႕ ထုတ္လႊင့္မူေတြ အဆင့္အတန္း တုိးတက္လာတာဟာ ျပည္တြင္းနဲ႔ နယ္ျခား သတင္းသမားေတြ (တကယ္ေတာ့ ဒီမုိကေရစီအေရး လႈပ္ရွားသူေတြပါ) ရဲ႕ ဘဝနဲ႔ရင္းၿပီး စြန္႔စားေဆာင္ရြက္မႈေတြနဲ႔ ဝန္ထမ္းေတြရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံျမင့္မားလာတာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ NCGUB ရဲ႕ ဝါဒျဖန္႔ခ်ီေရး အသံလႊင့္ဌာန အျဖစ္ကေန သစၥာေဖာက္ထြက္ၿပီး သီးျခားလြတ္လပ္စြာ ေဆာင္ရြက္လာလုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ လူထုက ဒီမိုကရက္တစ္အသံဆိုၿပီး ယုံၾကည္ေထာက္ခံ အားေပး ၿပီးသားျဖစ္ပါတယ္။ NCGUB ကလည္း ဘာလုပ္ရမယ္၊ ဘာေတြလႊင့္လုိ႔ ေန႔စဥ္ညႊန္ၾကား စြက္ဖက္ေနတယ္လုိ႔ မၾကားမိပါဘူး။ လုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ပုံစံက ထူးထူးျခားျခားေျပာင္းလဲတာ မေတြ႕မိပါ။ သတင္းသမား သမဂၢဥကၠ႒တေယာက္အေနနဲ႔ ဒီလိုေဖာက္ျပန္မွားယြင္းမႈကို အားေပး အားေျမွာက္ျဖစ္ေစတဲ့ စကားမ်ဳိးကို မေျပာသင့္ပါ။ သစၥာမတည္တဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္တေယာက္ရဲ႕ ေဖာက္ျပားမႈကို စြန္တယ္၊ စြမ္းတယ္လို႔ ခ်ီးမြမ္းသလိုပါပဲ။

က်ေနာ္ ေငြတျပားတခ်ပ္မရဘဲ ဒီေန႔ေခတ္အေျခအေနအရ လူမုန္းမ်ား ရန္သူေမြးတဲ့ ေဝဖန္ေရးေဆာင္းပါးေတြ ေရးေနတာဟာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ႏွစ္ခုနဲ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ တခုက က်ေနာ္တုိ႔ ေတာ္လွန္ေရးအတြင္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးနဲ႔ တခုက ေနာင္မ်ဳိးဆက္ေတြအတြက္ သခၤန္းစာ ရရွိေစေရး ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အုပ္စုဟာ ႐ုပ္သေဘာအရ ခိုင္မာသလိုရွိေပမဲ့ စိတ္ဓာတ္ေရးရာအရ (ႏိုင္ငံေရးအရ) မခိုင္မာဘူးလုိ႔ ျမင္ပါတယ္။ သူတို႔မွာ ေၾကာက္စိတ္နဲ႔ လက္နက္ကလြဲလုိ႔ ဘာမွမရွိပါဘူး။ ႏုိင္ငံေရးသမားအေျမာက္အမ်ားကို ဖမ္းဆီးထားရတာက သာဓကေဆာင္ပါတယ္။ ဒီလိုမခိုင္တဲ့ စစ္အုပ္စုကို အႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္အထိ က်ေနာ္တို႔ အႏိုင္မယူႏုိင္တာဟာ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ညံ့ဖ်င္းခ်က္ေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။ စုစည္းမႈ အားနည္းလုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ စုစည္းမႈ အားနည္းေစတာ ဟာလည္း ေရာ့ရဲတဲ့ ဦးေဆာင္မႈ ဘုံလုပ္ငန္းစဥ္ ကင္းမဲ့မႈတုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ျမင္ပါတယ္။ လက္ရွိ ဦးေဆာင္မႈ ပုံစံနဲ႔ လုပ္ဟန္ေတြနဲ႔ေတာ့ ေအာင္ပြဲနဲ႔ ကင္းေဝးေနဦးမွာပဲ ျဖစ္တယ္။ ေတာ္လွန္ေရး အတြင္းက ေဖာက္ျပန္မွားယြင္းမႈေတြကို အျမန္ဆုံး ရွင္းထုတ္ၿပီး တိက်ျပတ္သားတဲ့ ဘုံလမ္းစဥ္နဲ႔ ခိုင္မာတဲ့ ဦးေဆာင္မႈကို လိုအပ္ေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ တိုင္းျပည္အတြက္ေကာ က်ေနာ္တို႔ အတြက္ပါ အခ်ိန္သိပ္မရွိေတာ့ပါ။ စစ္အုပ္စုေအာက္မွာ ၾကာေလ တုိင္းျပည္အလုံးစုံ ပ်က္သုဥ္း ေရးအႏၱရာယ္နဲ႔ နီးေလျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အုပ္စုကေတာ့ သူ႔ကိုယ္က်ဳိးအာဏာကလြဲရင္ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိး ဘာေတြျဖစ္ေနေန စိတ္မဝင္စားေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ ကိုယ္တုိင္လဲ သဘာဝေပးတဲ့ အသက္အရြယ္က အေတာ္ရင့္ေရာ္လာၾကၿပီ။ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ မ်ဳိးဆက္ေတြေတာင္ ေလးဆယ္တမ္း ငါးဆယ္တမ္းဆိုေတာ့ ဗမာျပည္သက္တမ္းနဲ႔ တြက္ရင္ အခ်ိန္သိပ္မက်န္ေတာ့ပါ။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ သက္တမ္းအတြင္း တိုက္ပြဲ ၿပီးဆုံးေစလုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔ အမွားေတြ အျမန္ျပင္ၿပီး အျမန္စုစည္းဖုိ႔ လိုအပ္ပါတယ္။

မိတ္ေဆြတေယာက္ကေတာ့ က်ေနာ့္ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ ျပည့္ေျမာက္ဖုိ႔ ခဲယဥ္းတယ္။ အလကားေန လူမုန္းမခံဖုိ႔ ေစတနာနဲ႔ ေျပာလာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ ဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မျဖစ္ခဲ့ ရင္ေတာင္ က်ေနာ့္ရဲ႕ ေဝဖန္စာေတြဟာ ေနာင္မ်ဳိးဆက္ေတြအတြက္ သခၤန္းစာအျဖစ္ အသုံးဝင္ ေနလိမ့္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနပါေသးတယ္။ လွ်ပ္စစ္မီးလုံးကို တီထြင္ခဲ့တဲ့ ေသာမတ္အက္ဒီဆင္က (ဆိုပါစို႔) အႀကိမ္တရာေျမာက္ စမ္းသပ္မႈ မေအာင္မျမင္ ျဖစ္သြားၿပီး သူ႔ဆရာကို သတင္းပုိ႔ပါတယ္။ သူ႔ဆရာက ေအးေကာင္းတယ္။ တုိ႔မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္းတရာေတြ႕ထားၿပီဆိုေတာ့ ဒီနည္းလမ္း တရာကို ဖယ္လုိက္ရင္ ျဖစ္ႏုိင္တဲ့ နည္းလမ္းနဲ႔ ပိုနီးစပ္လာၿပီ အားေပးပါတယ္။ က်ေနာ့္ေဝဖန္စာေတြက က်ေနာ္တုိ႔အမွားေတြ၊ က်ေနာ္တုိ႔ ေတြ႕ခဲ့ (လုပ္ခဲ့) တဲ့ မေအာင္ျမင္ႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္းေတြကို ေနာင္မ်ဳိးဆက္ေတြအတြက္ ေရွာင္ရန္သခၤန္းစာေတြအျဖစ္ အသုံးဝင္ေနပါလိမ့္မယ္။ ေနာင္ေအာင္ပြဲ ခံမယ့္ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြအတြက္ အေထာက္အကူျပဳလိမ့္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

တိုင္းျပည္ကို ဒီမိုကေရစီထူေထာင္မယ္ဆိုရင္ ထူေထာင္မယ့္သူေတြက အရင္ ဒီမုိကရက္ ျဖစ္ဖုိ႔လိုပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ မတူကြဲျပားတဲ့ အျမင္အယူဆေတြ သဟဇာတျပဳၿပီး အတူတကြ ရပ္တည္လႈပ္ရွားတဲ့ စနစ္ျဖစ္ပါတယ္။ အျပန္အလွန္ ေဝဖန္စစ္ေၾကာျခင္းဆိုတာ မတူကြဲျပားမႈေတြ ၾကားက အဓိကေပါင္းကူးဆက္သြယ္ေရးျဖစ္ပါတယ္။ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အျပန္အလွန္ ေဝဖန္မႈေတြကို ရင့္က်က္မႈ၊ သည္းခံမႈ၊ စနစ္တက်တုံ႔ျပန္မႈေတြနဲ႔ လက္ခံက်င့္သုံးဖုိ႔ လိုပါတယ္။ မွားယြင္းတဲ့ ေဝဖန္မႈ သုိ႔မဟုတ္ ကြဲလြဲတဲ့ အျမင္အယူအဆေတြကို စာပါ အခ်က္အလက္ေတြအလိုက္ အက်ဳိးသင့္အေၾကာင္းသင့္ မေခ်လွယ္ပဲ လူကိုမေက် ေခ်ကိုေခ်မယ္ဆိုတာမ်ဳိးနဲ႔ တုံ႔ျပန္မယ္ဆိုရင္ ဒီမုိကေရစီရဲ႕ အႏွစ္သာရ ပ်က္စီးသြားတတ္ပါတယ္။ အမ်ားနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ လုပ္ငန္းကိစၥရပ္ေတြမွာ တာဝန္ယူေနသူမ်ား၊ ပါဝင္ပတ္သက္ေနသူမ်ားဟာ ေဝဖန္ေရးနဲ႔ မကင္းႏုိင္ပါဘူး။ ေဝဖန္ေရး ဆိုတာကလည္း အမ်ားနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ အေရးကိစၥေတြမွာ အမ်ားအက်ဳိးကို ေမွ်ာ္ၿပီး ေဝဖန္တဲ့အခါမွာ တာဝန္ရွိတဲ့ လူပုဂၢဳိလ္အဖြဲ႕အစည္းေတြကို အမည္တပ္ ေဖာ္ထုတ္ ေဝဖန္ရတာေတြလည္း ရွိႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီအခါ ကိုယ့္အားသာခ်က္ သို႔မဟုတ္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အသုံးခ်ၿပီး စာကိုမေခ် လူကိုေခ်မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အမ်ားအက်ဳိးလည္း ပ်က္စီးသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ားနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ရာထူးေနရာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အာဏာဆိုတာ အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ တာဝန္ဝတၱရားေတြကို ျဖည့္ဆည္းဖုိ႔ အပ္ႏွင္း ထားတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို အိႏၵိယရဲ႕ ပထမဆုံး ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဂ်ဝါဟာလာေန႐ူးက “က်ေနာ္ဟာ အိႏၵိယရဲ႕ ပထမဆုံး အေစခံ နံပါတ္ (၁) ျဖစ္ပါတယ္။” လို႔ သူ႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးမိန္႔ခြန္းထဲမွာ ဖြင့္ဟဝန္ခံထားပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ အေသြးအသားေတြထဲမွာ စြဲဝင္ေနတဲ့ “ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ရင္ အသာၿငိမ္ေန ဆိုင္လုိ႔မႏုိင္ရင္ သီးခံ၊ ကိုယ့္ခြင္ထဲဝင္ ပိုင္ရင္ ၿဖဲလိုက္မယ္” ဆိုတဲ့ မဆလ အမူအက်င့္ေတြကို မေခ်ခြ်တ္ႏုိင္ေသးသေရြ႕ေတာ့ ကိုယ့္တာဝန္ ကိုယ္မေက်ႏုိင္ဘဲ ဒီမိုကေရစီ ေအာင္ပြဲဆိုတာလည္း အလွမ္းေဝးကြာေနဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရခဲ့ရင္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေျပာသလို **** ဒီမုိကေရစီပဲ ျဖစ္ေနဦးမွာပါ။

ဒါေၾကာင့္ တကယ္စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို တည္ေဆာက္မယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ၾကားမွာ မွန္ကန္တဲ့ အျပန္အလွန္ေဝဖန္ေရးရွိဖုိ႔လိုပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္က ကိုယ့္အမွားကို ေထာက္ျပတဲ့ သူကို ေျမတြင္းထဲက ေရႊအိုးႀကီးေတြကို ေဖာ္ေပးတဲ့သူလို ေက်းဇူးတင္လိုက္စမ္းပါလုိ႔ ေဟာၾကားၿပီး ေဝဖန္ေရးကို အားေပးခဲ့ပါတယ္။ ဆရာအစဥ္ဆက္တုိ႔ကလည္း ေဝဖန္ေရးဆိုတာ အေကာင္းဆုံး လမ္းျပလုိ႔ ဆိုမိန္႔ခဲ့ပါတယ္။ မွန္ကန္တဲ့လမ္းေၾကာင္းကို တည္ေဆာက္ၿပီး ေအာင္ပြဲရယူဖုိ႔အတြက္ အျပန္အလွန္ ေဝဖန္စစ္ေၾကာမႈကို က်ေနာ္တုိ႔လက္ခံႏုိင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားရပါလိမ့္မယ္။ မျပည့္စုံတဲ့ လူတေယာက္သာျဖစ္တဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ ေဝဖန္မႈေတြမွာလည္း အလြန္အကြ်ံေတြ အလြဲအမွားေတြနဲ႔ ကင္းစင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေဝဖန္ခံရသူမ်ားကေကာ စာဖတ္သူမ်ားကပါ ဘယ္ဟာ၊ ဘယ္လိုမွားတယ္၊ ဘယ္ဟာ ဘာ့ေၾကာင့္ လက္မခံႏုိင္ဘူးလို႔ စာကိုေခ်လည္ ေဝဖန္တည့္မတ္ေပးၾကဖုိ႔ လိုပါတယ္။ ဒါဆို က်ေနာ္တို႔ အေျဖမွန္ကိုရရွိၿပီး စာေရးျခင္း၊ ဖတ္ျခင္း၊ ျပန္လွန္ေဝဖန္ျခင္းမ်ားကေန ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ တစုံတရာ အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဝဖန္ေရးမွာ စာကိုပဲေခ် လူကိုေက်ဖုိ႔ လိုအပ္ပါတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ၾသဓိႆေမတၱာ အေနာဓိႆ ေမတၱာမ်ားနဲ႔ ေစတနာစကား လက္ေဆာင္ပါးလိုက္ပါတယ္။

ရဲေဘာ္ေက်ာ္သန္း

Kyaw_than2004@...

1.9.2010